Najczęściej diagnozę rak szyjki macicy słyszą kobiety w 6. dekadzie życia ponieważ 60% zachorowań przypada pomiędzy 45 a 64 rokiem życia. Niestety statystki nie napawają optymizmem ponieważ w ostatnich latach w naszym kraju obserwuje się rosnącą tendencję diagnozowania tego nowotworu u młodych, aktywnych kobiet pomiędzy 35 aCzym są POLIPY? Polipy to zazwyczaj łagodne, nienowotworowe zmiany. Niektóre systematycznie się rozrastają, inne powstają i po pewnym czasie znikają. Jednak nie wolno ich lekceważyć, ponieważ niektóre rodzaje polipów mają skłonność do złośliwienia. Są dwa podstawowe rodzaje polipów - uszypułowane i nieuszypułowane. Polip uszypułowany można porównać do guzika na nóżce i ten rodzaj zmian najczęściej występuje. Polip bez szypuły to guzowata narośl na powierzchni błony śluzowej. Oba rodzaje polipów mogą rozwinąć się w niemal każdym miejscu naszego ciała. Najczęściej jednak pojawiają się na błonie śluzowej nosa, przełyku, w zatokach szczękowych, na strunach głosowych, w krtani, niekiedy w uchu. Kolonizują również jelito grube oraz u kobiet macicę i szyjkę macicy. Rzadziej rozwijają się w żołądku i jelicie cienkim. Niektóre osoby dziedziczą skłonność do tworzenia się polipów. Ich występowanie jest wtedy związane z chorobami, które określa się jako rodzinną polipowatość gruczolakowatą. Mnogie polipy (często ponad 100) pojawiają się w jelicie grubym i – jeśli nie są leczone – zwykle po 20 latach przekształcają się w zmiany nowotworowe jelita grubego. U podłoża powstawania polipów mogą leżeć również zaburzenia rozwojowe, które są następstwem chorób uwarunkowanych genetycznie, np. zespołu Gorlina – rzadkiej genetycznie uwarunkowanej choroby układu wydzielania wewnętrznego. Osoby rodzinnie obarczone skłonnością do występowania polipów powinny być pod szczególną opieką gastrologa. Niekiedy wystarcza usunięcie samych polipów z jelita. Innym razem konieczne jest usunięcie narządu, w którym powstały. Na szczęście są to sytuacje dość rzadkie, a większość polipów ma łagodną postać. POLIPY: w nosie i w krtani Osoby, które mają polipy stale mają katar i niedrożny (zatkany) nos, co utrudnia swobodne oddychanie oraz odróżnianie zapachów. Niektóre osoby mogą całkowicie utracić węch. Zdarza się także, że z powodu polipów dochodzi do zmiany barwy głosu. Jest on mało dźwięczny i niski. Polipy nosa rozwijają się często u osób cierpiących z powodu astmy oskrzelowej lub nadwrażliwości na salicylany (kwas acetylosalicylowy). Zazwyczaj są usytuowane przy ujściu zatok do nosa i w miarę rozrastania się prowadzą do deformacji nosa. Nie ma skutecznego sposobu farmakologicznego leczenia polipów nosa. Trzeba je usunąć operacyjnie. Zwykle robi się to przy użyciu endoskopu. To polipektomia endoskopowa. Na polipy krtani najczęściej narażone są osoby pracujące głosem – śpiewacy, nauczyciele oraz nałogowi palacze tytoniu. Polipy umiejscowione w krtani mogą być powodem duszności oraz nie mijającej chrypy. Niezależnie od rodzaju i wielkości polipów znajdujących się w krtani wszystkie należy usunąć chirurgicznie, ponieważ mają tendencję do złośliwienia. Zabieg przeprowadza się endoskopowo. Polipy: żołądka i jelit Często polipy żołądka i jelit nie dają żadnych dolegliwości, chociaż bywa też, że są przyczyną krwawienia z odbytu. Ale objawem nie charakterystycznym mogą by ichć także bóle i kurcze w dole brzucha. Kobiety porównują je do bólu występującego przed miesiączką, a panowie do tych odczuwanych przy zapaleniu pęcherza. Polipy w jelicie grubym wykrywa się przypadkowo przy radiologicznym badaniu przewodu pokarmowego, ale zwykle podczas kolonoskopii. Ponieważ polipy w jelicie grubym dość łatwo ulegają zezłośliwieniu, należy je usunąć. Jeśli nie są zbyt duże można to zrobić w czasie kolonoskopii. Większe muszą być usuwane chirurgicznie. Usunięte z jelita polipy zawsze poddaje się badaniom histopatologicznym, aby wiedzieć czy nie zawierały komórek nowotworowych. Osoba, która miała usunięte polipy z jelita grubego powinna co 2-3 lata wykonywać kolonoskopię i przestrzegać diety – unikać konserwantów, wybierać produkty bogate w błonnik, pić dużo wody oraz ograniczyć spożycie czerwonego mięsa. Polipy w żołądku znajdowane są podczas gastroskopii zarówno u kobiet, jak i mężczyzn po 60. roku życia. Rzadko są przyczyną krwawień z przewodu pokarmowego, wymiotów czy bólu brzucha. Rozwijają się u osób, które unikają warzyw, owoców i jedzą tłusto. Polipom towarzyszą zmiany zapalne, choroba wrzodowa żołądka oraz zakażenie bakterią Helicobacter pylori. Usuwa się chirurgicznie, bo mają skłonność do przekształcenia się w nowotwory. W jelicie cienkim rozwijają się dwa typy polipów – drzewkowe i cewkowe. Z tych pierwszych może się rozwinąć rak. Polipy jelita cienkiego często współistnieją z rakiem jelita grubego. Objawem choroby są krwawienia z przewodu pokarmowego oraz ból spowodowany niedrożnością jelita. Polipy wzrastające w dwunastnicy, blokują odpływ żółci z dróg żółciowych, co prowadzi do żółtaczki. Usuwa się je chirurgicznie. POLIPY: zagrożenie dla kobiet Polipy rozwijające się w narządach rodnych kobiety to nie to samo, co mięśniaki. Zwykle są pojedyncze i mają wielkość wiśni. Sprzyjają im zaburzenia hormonalne, a głównie nadmiar estrogenów. Duże znaczenie ma ich usytuowanie, ponieważ od tego zależy rodzaj kuracji. Są dwa typy kobiecych polipów. W szyjce macicy rozwijają się tzw. polipy szyjkowe, które można wykryć podczas badania ginekologicznego. Polipy rozwijające się wewnątrz macicy to polipy endometrialne. Częściej mają je panie w okresie menopauzy. Można je wykryć tylko podczas USG przezpochwowego. Większość polipów nie daje żadnych dolegliwości. Gdy rozrosną się występuje plamienie i krwawie między miesiączkami, krwawienia po stosunku, a także przedłużające się miesiączki. Polipy często utrudniają zajście w ciążę lub są powodem poronień. Leczenie polipów macicy rozpoczyna się od kilkumiesięcznej kuracji hormonalnej. Jeżeli nie da ona dobrych rezultatów, lekarz może zaproponować wyłyżeczkowanie lub bardziej nowoczesny zabieg histeroskopię. Łyżeczkowanie wykonuje się w znieczuleniu ogólnym, a uzyskany materiał bada się na obecność komórek nowotworowych. Po zabiegu trzeba leżeć i przez kilka dni oszczędzać się. Histeroskopia pozwala usunąć polipy zaraz po badaniu diagnostycznym. Jeżeli polipy zawierają komórki nowotworowe, konieczna jest histerektomia, czyli usunięcie macicy. Zakres operacji: III OPERACJA 17.10.2011 r.usunięcie macicy bez przydatków ,usunięcie zrostów po ciąży ektopowej .Znieczulenie dolędźwiowe IV OPERACJA; USUNIĘCIE OBUSTRONNE JAJNIKÓW I JAJOWODÓW. UWOLNIENIE ZROSTÓW JELIT W MIEDNICY. Znieczulenie ogólne . CIĘCIE POPRZECZNE Wynik HP: OK Terapia hormonalna: systen 50 Wychodząc na przeciw Państwa oczekiwaniom Szpital Euromedic proponuje zabiegi embolizacji: gruczołu krokowego i żylaków powrózka nasiennego, mięśniaków macicy oraz guzów wątroby. Przełom w leczeniu przerostu łagodnego prostaty i żylaków powrózka nasiennego Szacuje się, że ponad połowa mężczyzn po 60 roku życia cierpi na łagodny przerost prostaty. Jego główne objawy to problemy z oddawaniem moczu takie jak: parcie na mocz i częste oddawanie moczu, co jest bardzo uciążliwe, szczególnie w nocy, słaby strumień moczu i niepełne opróżnianie pęcherza moczowego. Objawy te powodują nie tylko znaczne pogorszenie jakości życia, ale mają znaczenie dla zdrowia mężczyzny. Do tej pory leczeniem z wyboru jest operacja prostaty wymagająca znieczulenia ogólnego oraz obarczona możliwością licznych poważnych powikłań wpływających fatalnie na życie mężczyzny, z których główne to: impotencja czy inne zaburzenia funkcji płciowych i nietrzymanie moczu. Obecnie w Europie i Ameryce szerokim frontem wkracza do zastosowania nowa małoinwazyjna metoda leczenia zainicjowana przez Profesora Martinsa Pisco z Lizbony, radiologa zabiegowego, polegająca na zamykaniu dopływu krwi do przerośniętej prostaty, czyli embolizacja tętnic gruczołu krokowego. Zabieg ten polega na wstrzyknięciu do naczyń odżywiających przerośniętą prostatę specjalnych mikrocząsteczek zatykających najdrobniejsze naczynia gruczołu, co powoduje jego niedokrwienie, a w konsekwencji zanik i zmniejszenie objętości. Zmniejszenie gruczołu skutkuje ustąpieniem dolegliwości związanych z jego przerostem. Zabieg wymaga jedynie znieczulenia miejscowego i krótkiego pobytu pacjenta w szpitalu do 12 godzin. Jest to zabieg małoinwazyjny wymagający jedynie nakłucia tętnicy w pachwinie. To prawdziwa rewolucja w leczeniu tej dokuczliwej, a w dalszych konsekwencjach także groźnej dla zdrowia choroby. Obecnie tą metodą wyleczono już kilka tysięcy pacjentów na całym świecie. W oparciu o Oddział Chirurgii Naczyniowej i Pracownię Radiologii Zabiegowej zespół doświadczonych lekarzy specjalistów i pielęgniarek naszego Szpitala oferuje Państwu najnowocześniejszą metodę leczenia, która wkrótce stanie się standardem. Leczymy także, podobną małoinwazyjną techniką, żylaki powrózka nasiennego będące jedną z przyczyn niepłodności u mężczyzn. MIĘŚNIAKI MACICY, JAK UNIKNĄĆ OPERACJI I POZBYĆ SIĘ PROBLEMU Mięśniaki macicy zbudowane są z mięśni gładkich, takich samych jak ściana macicy. Na to schorzenie cierpi aż 30 proc. kobiet po 30 roku życia, a po 40 roku życia odsetek ten wzrasta nawet do 40 proc. Rzadko występują pojedynczo. Zwykle jest ich kilka, a nawet kilkanaście, co w skrajnym przypadku może prowadzić do zniekształcenia fizjologicznego kształtu macicy. Wg niektórych doniesień istnieje skłonność do dziedziczenia tej dolegliwości. Pierwszym i najczęstszym objawem mięśniaków są nieprawidłowe krwawienia. Mogą być bardziej obfite oraz przedłużające się miesiączki lub krwawienia zupełnie nie związane z miesiączką. Prowadzą one do niedokrwistości, czyli anemii, czasem nawet znacznego stopnia. Kolejnym objawem zależnym od wielkości i lokalizacji mięśniaka, są bóle brzucha, podbrzusza czy okolic kręgosłupa oraz bóle podczas stosunku. Kolejnym problemem jest niepłodność występująca u 2-10 proc. pacjentek z mięśniakami. Nawet gdy kobieta zajdzie w ciążę, to jest zagrożona powikłaniami, poronieniem oraz problemami podczas samego porodu. W 0,5 – 3 proc. przypadków mięśniaki mogą przekształcić się w nowotwory złośliwe czy mięsaki. Obecnie najpowszechniej stosuje się operacyjne leczenie mięśniaków. Zakres tych zabiegów jest bardzo zróżnicowany – od histerektomii, czyli usunięcia macicy, po mało inwazyjne zabiegi oszczędzające jak operacja laparoskopowa, histereskopia, które pozwalają usunąć same mięśniaki. Przed kilku laty opracowano nową metodę leczenia, która najbardziej upowszechniła się w Stanach Zjednoczonych i krajach Europy Zachodniej, polegająca na embolizacji – zatykaniu tętnic mięśniaka, który pozbawiony unaczynienia obkurcza się i samoistnie włóknieje. Zabieg nie okalecza pacjentki, jest bezpieczny i niebolesny. Z małego nakłucia w pachwinie wprowadza się do tętnicy macicznej cewnik naczyniowy, czyli cienką rureczkę, przez którą pod kontrolą rentgena podawane są do naczyń guza specjalne cząsteczki. Ich średnica jest dopasowana do średnicy drobnych naczyń mięśniaka i nie zaburza przepływu przez tętnice zaopatrujące sam narząd. Konsekwencją ich zamknięcia jest niedokrwienie prowadzące do zaniku i włóknienia guza. Zanik guza uwalnia pacjentki od dolegliwości. kobiety w wieku rozrodczym po takim zabiegu mogą zachodzić w ciążę, a statystyki dotyczące liczby donoszonych ciąż nie różnią się od odnotowanych u zdrowych kobiet. Pacjentka po zabiegu pozostaje w szpitalu jedna noc i na drugi dzień po porannej kawie może opuścić szpital. Zabiegi wykonywane na Oddziale Chirurgii Naczyń Szpitala Euromedic. Zabieg minimalnie inwazyjny wykonywany przez radiologa zabiegowego pod kontrolą promieni rentgenowskich. Krótki pobyt w szpitalu. Możliwe leczenie zmian w innych narządach. Chemoembolizacja jest uznaną metodą leczenia mającą na celu zahamowanie wzrostu guzów nowotworowych wątroby. Obecnie za pomocą choemioembolizacji jest możliwe leczenie pierwotnych zmian nowotworowych wątroby do których należy: Rak wątrobowo-komórkowy (HCC, Hepatocellular Carcinoma) Wewnątrzwątrobowy nowotwór dróg żółciowych (Cholangiocarcinoma) Możliwe jest również leczenie zmian przerzutowych w wątrobie takich jak: Przerzuty raka jelita grubego Przerzuty raka sutka Przerzuty czerniaka gałki ocznej Przerzuty guzów neuroendokrynnych Przerzuty mięsaka Chemoembolizacja może być stosowana jako samodzielna terapia ale można ją także łączyć lub uzupełniać z jej pomocą inne metody leczenia, takie jak chirurgiczna resekcja guza, radioterapia, termoablacja, krioablacja lub w sytuacji, gdy nie można zastosować chemioterapii systemowej (dożylnej) ze względu na przeciwwskazania. Różnica pomiędzy chemioterapią systemową a chemoembolizacją polega na tym, że przy chemioterapii dożylnej lek znajdujący się w dużym stężeniu w krwioobiegu, działa w równym stopniu na komórki nowotworowe jak i na zdrowe tkanki organizmu, a w przypadku chemoembolizacji stężenie leku jest wysokie w zmianie nowotworowej, a minimalne we krwi obwodowej, co redukuje działanie chemioterapeutyku na zdrowe części organizmu, a tym samym ogranicza występowanie objawów szczególnym zastosowaniem są nieresekcyjne guzy nowotworowe wątroby nie reagujące na chemioterapię systemową. Z jej pomocą można także podjąć próbę zmniejszenia wymiarów nieresekcyjnego guza wątroby do wielkości umożliwiającej leczenie operacyjne. Opis zabiegu i metody Zabieg chemoembolizacji wykonywany jest w pracowni radiologii zabiegowej (pracowni angiografii) przez zespół składający się z lekarza radiologa zabiegowego oraz pielęgniarki zabiegowej i technika elekroradiologii a także, w części przypadków z udziałem lekarza anestezjologa. Pacjent znajduje się w pozycji leżącej na plecach. Po znieczuleniu miejscowym wykonywane jest nakłucie tętnicy (najczęściej tętnica udowa w prawej pachwinie) poprzedzone niewielkim nacięciem skóry. Następnie wprowadzana jest do światła tętnicy tzw. koszulka naczyniowa z tworzywa sztucznego w celu zapewnienia dostępu na czas zabiegu i minimalizacji uszkodzenia naczynia w miejscu wkłucia. Następnie za pomocą prowadnika naczyniowego przez koszulkę naczyniową wprowadzany jest cewnik naczyniowy, który przez tętnice biodrowe i aortę osiąga pień trzewny i wreszcie tętnicę wątrobową. Następnym etapem jest wykonanie arteriografii tętnic wątroby z wykorzystaniem środka kontrastowego, podanego przez ten cewnik, w celu dokładnego umiejscowienia guza nowotworowego i ustalenia drogi dojścia do zmiany przez tętnice wątroby. Po lokalizacji zmiany przez umiejscowiony w tętnicy wątrobowej cewnik wprowadza się następny zestaw składający się z mikroprowadnika i mikrocewnika , którego końcówkę umiejscawia się w naczyniu będącym możliwie najbliżej zmiany nowotworowej. Przez mikrocewnik są podawane do naczyń guza specjalnie spreparowane mikrocząsteczki embolizacyjne ,,nasączone” chemioterapeutykiem ( lub irinotekanem), które zatykając mikronaczynia guza odcinają dopływ krwi powodując zawał i martwicę zmiany nowtworowej a dodatkowo za pomocą powoli uwalniającego się leku hamują wzrost nowotworu. W końcu zabiegu po wykonaniu kontrolnej arteriografii obrazującej skuteczność embolizacji cewniki i koszulka naczyniowa zostają usunięte z z naczyń a miejsce wkłucia zostaje zabezpieczone opatrunkiem uciskowym. Zabieg odbywa się pod kontrolą promieniowania rentgenowskiego. Opatrunek uciskowy zostaje zdjęty po kilkunastu godzinach. Czas pobytu pacjenta w szpitalu zazwyczaj nie przekracza 48 godzin. HIFU – najnowsza metoda leczenia mięśniaków Podczas zabiegu, pacjentka odczuwa ciepło płynące z wiązki ultradźwiękowej wysokiej intensywności HIFU (FUS). Jedną z najważniejszych zalet systemu HIFU Alpinion jest to, że zabieg leczenia mięśniaków macicy trwa około godziny i nie ma potrzeby hospitalizacji. Pacjentka może sama wrócić do domu i normalnej aktywności. Nieleczone mięśniaki macicy są powodem dokuczliwych dolegliwości bólowych, nieregularnych i obfitych krwawień, uniemożliwiają też zajście w ciążę. Występują u ok. 40 proc. kobiet w wieku od 35 do 55 lat. Siedem na dziesięć z nich nie wie, że je ma. Mięśniaki to miękkie guzy zbudowane z włókien mięśni gładkich tego narządu, zazwyczaj w trzonie macicy, rzadziej w szyjce. Mogą występować pojedynczo lub nawet po kilkanaście – rosną wolno, ale rozmiarami osiągają niekiedy wielkość melona. Są guzami niezłośliwymi. Ważną rolę odgrywają predyspozycje genetyczne – często skłonność przechodzi z matki na córkę – oraz zaburzenia hormonalne ( niewłaściwy poziom estrogenów i progesteronu). Przed zabiegiem, konieczne jest wykonanie badania miednicy małej przy pomocy rezonansu magnetycznego (MRI). Przebieg operacji leczenia mięśniaków metodą HIFU w EvaClinic: 1. Kwalifikacją do zabiegu następuje po dokładnej analizie badania MRI (rezonans magnetyczny miednicy małej) pod kątem możliwości zastosowania operacji w technologii HIFU. 2. Przed operacją, pacjentka dowiaduje się na czym polega zabieg przy użyciu technologii HIFU. 3. Podczas zabiegu lekarz siedzi obok pacjentki, monitoruje mięśniak i kieruje precyzyjnym strumieniem ultradźwięków HIFU, koagulującym chore tkanki macicy. 4. Pacjentka podczas operacji w technologii HIFU. Bez znieczulenia, bez krwi i bez ran. Ultradźwięki działają precyzyjnie i bezpiecznie. Bezpośrednio po zakończeniu, wychodzi do domu Zobacz także: Leczenie Nieoperacyjną alternatywą leczenia objawowych mięśniaków macicy jest embolizacja tętnic macicznych (UAE). Zabieg ten wykonano po raz pierwszy we Francji w 1991 roku. W Polsce zabieg ten wykonywany jest od ponad 10 lat. Do embolizacji kwalifikują się miesiączkujące pacjentki z rozpoznanymi tzw. objawowymi mięśniakami. Szczególnym zaleceniem do przeprowadzania zabiegu jest współistnienie chorób, stanowiących przeciwwskazanie do leczenia operacyjnego lub znacząco podnoszących ryzyko powikłań operacji. Jest to także rozwiązanie dla pacjentek, u których przeprowadzone w przeszłości leczenie operacyjne nie przyniosło oczekiwanego skutku np. z powodu ponownego pojawienia się mięśniaków. Każdorazowo przed zabiegiem konieczna jest konsultacja ginekologiczna oraz wykonanie szeregu badań ( USG przezpochwowe, rezonans magnetyczny, morfologia krwi, biopsja endometrium, posiew z pochwy czy badania stężeń wybranych hormonów). Badania te pozwalają na precyzyjne określenie ilości mięśniaków, ich położenia oraz stanu otaczających je tkanek a także umożliwiają oszacowanie ryzyka powikłań zabiegu. Podczas kwalifikacji do zabiegu lekarz musi wykluczyć inne przyczyny, które mogą prowadzić do zaburzeń krwawienia i powodować objawy podobne do mięśniaków (np. nowotwór trzonu macicy, adenomioza,). Podczas badania może się okazać, że w macicy występują nie mięśniaki, a innego typu zmiany chorobowe np. polip endometrialny. Bezwzględnymi przeciwwskazaniami do embolizacji tętnicy macicznej są: mięśniaki nie dające objawów klinicznych, obecność uszypułowanego mięśniaka podsurowicówkowego, mięśniaki olbrzymie, podejrzenie nowotworu, ciąża, ostra infekcja w obrębie miednicy mniejszej i guzy jajników. Względnymi przeciwwskazaniami są: chęć zajścia w ciążę w przyszłości, obecność uszypułowanego mięśniaka podśluzówkowego, nadwrażliwość na kontrast podawany dożylnie podczas UAE, niewydolność nerek, nadczynność tarczycy, zaburzenia krzepnięcia i endometrioza. UAE przeprowadzana jest przez radiologa zabiegowego, który we współpracy z ginekologiem dokonuje kwalifikacji do zabiegu. Ta małoinwazyjna metoda leczenia mięśniaków polega na przezskórnym, wprowadzeniu materiału embolizacyjnego (w postaci małych kuleczek) do tętnic macicznych za pomocą cienkiego cewnika. Powoduje to zamknięcie dopływu krwi do mięśniaka, w efekcie czego dochodzi do jego niedokrwienia, stopniowej martwicy i zmniejszenia guza. Za każdym razem po wykonanym zabiegu embolizacji indywidualnie oceniana jest jego skuteczność. Lekarz określa stopień zmniejszenia się mięśniaków oraz prawdopodobieństwo przedwczesnego wygaśnięcia aktywności jajników, ponieważ u niektórych pacjentek tętnice maciczne posiadają połączenia z naczyniami, doprowadzającymi krew do jajnika. Dlatego przed i po wykonaniu tego zabiegu należy ocenić funkcję jajników. Częstość powikłań po UAE i miomektomii/histerektomii jest porównywalna. Powikłania UAE, do których należą najczęściej “rodzący się” mięśniak przez szyjkę macicy z koniecznością wykonania histerektomii, martwica mięśniaka, bardzo silne dolegliwości bólowe i gorączka, zmuszające do pobytu w szpitalu, występują w kilku do kilkunastu procentach przypadków. Przez pierwsze tygodnie po zabiegu pacjentkom może dokuczać uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej. Jak wynika z przeprowadzonych dotychczas badań embolizacja tętnic macicznych zwiększa ryzyko powikłań przyszłej ciąży takich jak poronienia czy krwotoki oraz zwiększa prawdopodobieństwo zakończenia ciąży drogą cesarskiego cięcia. Dlatego u kobiet, które nie rodziły lub planują ciążę w przyszłości preferowane są zabiegi operacyjnego usuwania mięśniaków, oszczędzające macicę. Nie gwarantuje to jednak, że nie pojawią się nowe mięśniaki, poza tym ciąża po takiej operacji jest uważana za ciążę wysokiego ryzyka. W kilka/kilkanaście godzin po UAE występuje ostry ból w związku z tzw. zespołem poembolizacyjnym. Ból ten bywa bardziej nasilony aniżeli po operacji brzusznej i wymaga zastosowania u większości pacjentek silnie działających leków przeciwbólowych takich jak morfina. Najważniejszymi atutami embolizacji są niewielka inwazyjność oraz krótki czas wykonywania zabiegu i pobytu w szpitalu. Po embolizacji, która trwa około 40 minut oraz zaledwie ok. 24-godzinnej hospitalizacji, pacjentka nie musi przejmować się blizną, ponieważ na skórze pozostaje jedynie ślad po nakłuciu wielkości ok. 2 mm. Również czas rekonwalescencji jest zdecydowanie krótszy, niż w przypadku tradycyjnych metod. Po zabiegu zalecany jest zaledwie kilkudniowy odpoczynek w domu oraz wystrzeganie się ciężkiego wysiłku przez 28 dni. Zastosowanie tej metody leczenia mięśniaków wiąże się z wysokim poziomem satysfakcji pacjentek. Po UAE dochodzi do ustąpienia lub zmniejszenia obfitego miesiączkowania w 64-96% przypadków. 71-94% pacjentek jest zadowolonych z wyników leczenia tą metodą. Satysfakcja i wskaźniki skuteczności klinicznej po UAE są porównywalne z satysfakcją i poprawą po operacyjnym wyłuszczeniu mięśniaka. Embolizacja tętnic macicznych wydaje się obiecującą alternatywą w stosunku do metod operacyjnych leczenia mięśniaków, potrzeba jednak długiego okresu obserwacji pacjentek po tych zabiegach, aby ocenić trwałość ich efektów oraz precyzyjnie określić, które kobiety są najlepszymi kandydatkami do tego zabiegu. Nowy sposób na leczenie mięśniaków Posted at 12:10h in aktualności by RobertB W ostatnich kilkunastu latach wynaleziono nową metodą leczenia mięśniaków. Dziś coraz częściej jest stosowana również w Polsce. Jest ona metodą niemalże idealną, ponieważ jest wysoce skuteczne, a w dodatku zupełnie bezbolesna. Jak się nazywa i na czym dokładniej polega? Nowa metoda leczenia mięśniaków to termoablacja ultradźwiękowa, która nie wymaga interwencji operacyjnej. W związku z tym pacjentka po zabiegu może opuścić klinikę jeszcze tego samego dnia. Kolejną niekwestionowaną zaletą jest to, że okres rekonwalescencji kobiety poddanej temu zabiegowi przebiega w mgnieniu oka. Mięśniaki nawet do 50% przypadków w Polsce Statystki wskazują, że prawie co druga kobieta w Polsce boryka się z problemem najczęstszej postaci łagodnych guzów, czyli właśnie mięśniaków. Jest to stwierdzenie tym bardziej przerażające, że największe ryzyko wystąpienia mięśniaków przypada na wiek rozrodczy. Na szczęście można je już leczyć w Polsce za pomocą terapii ultradźwiękowej w prywatnych klinikach. Co to są mięśniaki? Mięśniaki to nowotwory niezłośliwe budujące się w macicy, a dokładniej w tkance mięśniowej gładkiej. Polega to na namnażaniu się komórek mięśnia macicy w organizmie kobiety. Dlatego mówimy tutaj o problemie medycznym dotyczącym wyłącznie kobiet. Zmiany takie należą do najczęściej spotykanych nowotworów niezłośliwych tego narządu. Mięśniaki stanowią poważny problem medyczny. Choroba ta może być bowiem przyczyną niepłodności, trudności z zajściem w ciążę, poronień oraz porodów przedwczesnych. Niektóre przypadki rozwijają się bezobjawowo i trudno wykryć tę niekorzystną dla płodności kobiety chorobę. Co daje najnowsza metoda leczenia mięśniaków? Bezinwazyjna technika leczenia ultradźwiękami stwarza możliwość wykonania zabiegu bez potrzeby interwencji chirurgicznej, co nie wpływa niekorzystnie na płodność kobiety, w przeciwieństwie do innego rodzaju zabiegów, które zmniejszają szansę na macierzyństwo nawet do 50-60%. Jest to bardzo istotne z perspektywy obaw kobiet, które chciałyby urodzić dzieci. Mogą one dzięki temu w bezpieczny sposób zadbać o swoje zdrowie, nie rezygnując ze swoich planów macierzyńskich. Termoablacja ultradźwiękowa na świecie Termoablacja ultradźwiękowa jako innowacyjna metoda nieinwazyjna jest stosowana na świecie z powodzeniem od 2008 roku. Przeprowadza się ją w centrach medycznych między innymi w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Danii czy Francji. W Polsce metoda ta dostępna jest już w Szpitalu Specjalistycznym Pro-Familia w Rzeszowie, który uzyskał taką możliwość w ramach programu badań Centrum Badawczo-Rozwojowego. Na czym polega termoablacja ultradźwiękowa i jak przebiega? Zabieg ultradźwiękami polega na skierowaniu wiązki energii ultradźwiękowej na chory obszar wewnątrz ciała kobiety. Ważne jest, że nie narusza się w wyniku tego procesu ani skóry, ani tkanek miękkich. Dlatego jest to tak ceniona i innowacyjna metoda leczenia. Sama technika badania jest bardzo wygodna, nawet w porównaniu do embolizacji czy innych tego typu terapii. Tutaj powikłania właściwie nie występują, a pacjentka wraca do zdrowia w zaledwie kilka dni od zabiegu, który odbywa się w trybie ambulatoryjnym. Sam zabieg natomiast trwa stosunkowo krótko i jest bezbolesny, dlatego nie ma żadnych wskazań do podawania znieczulenia. Podczas przeprowadzania zabiegu pacjentka leży na specjalnym stole operacyjnym, w pełnej świadomości. W każdym momencie może podjąć decyzję o zakończeniu badania, korzystając ze specjalnego przycisku, który dostaje do trzymania w dłoni. Które rodzaje mięśniaków leczy się za pomocą termoablacji ultradźwiękowej najlepiej? Skuteczność leczenia mięśniaków z wykorzystaniem termoablacji ultradźwiękowej jest zależna od kilku czynników: ich wielkości, unaczynienia czy stopnia uwapnienia. Im gorzej unaczyniony mięśniak, tym leczenie ultradźwiękowe jest trudniejsze. Dotyczy to głównie mięśniaków u kobiet starszych. Nie znaczy to jednak, że są one pozbawione takiej możliwości leczenia. Dlatego tak ważne jest, aby przed badaniem wykonać USG oraz tomografię komputerową, aby odpowiednio ocenić stan i podjąć właściwą decyzję odnośnie metody leczenia. Skuteczność terapii ultradźwiękowej W ogólnym założeniu skuteczność terapii ultradźwiękowej jest wysoka, o ile zakwalifikowane do niej kobiety spełniają wcześniej opisane warunki. Po zabiegu można spodziewać się wyleczenia dolegliwości bólowych, krwawienia oraz obfitych miesiączek. Guz natomiast ulega znacznemu zmniejszeniu do 80% swojej masy. Zalety termoablacji ultradźwiękowej Zabieg, którym jest termoablacja ultradźwiękowa, posiada szereg zalet. Należą do nich innowacyjność, bezkonkurencyjna skuteczność oraz bezpieczeństwo terapii mięśniaków u kobiet. Potwierdzają to zagraniczne ośrodki medyczne, które od kilkunastu lat preferencyjnie przeprowadzają ten bezinwazyjny zabieg ultradźwiękami. Jest on bezbolesny, a zatem wykonywany bez znieczulenia oraz nie wymaga od pacjenta pobytu stacjonarnego w celu jego wykonania. Okres rekonwalescencji wynosi zaledwie kilka dni. Zabieg embolizacji tętnic macicznych | Żagiel Med. Szpital i przychodnie w Lublinie W szpitalu Żagiel Med w Lublinie proponujemy leczenie objawowych mięśniaków macicy metodą embolizacji tętnic macicznych. Leczenie to realizujemy we współpracy z Zakładem Elektroradiologii Samodzielnego Publicznego Szpitala Klinicznego Nr 1 w Lublinie, kierowanym przez dr hab. Radosława Pieturę, który zainicjował ten sposób terapii w Polsce. Wskazania do zabiegu: Wskazaniem do zabiegu embolizacji tętnic macicznych są objawowe mięśniaki macicy (powodujące obfite krwawienia lub krwotoki, uczucie ciężkości w okolicy podbrzusza, trudności w utrzymaniu moczu – ucisk na pęcherz moczowy); wymienione objawy muszą być zweryfikowane odnośnie ich przyczyny – czy nie są wywołane innymi stanami chorobowymi niż mięśniaki macicy. W 2006 i 2008 roku Amerykańskie Towarzystwo Ginekologów i Położników rekomendowało metodę embolizacji mięśniaków macicy jako bezpieczną i skuteczną metodę leczenia. W 2010 roku połączone komitety: Brytyjskiego Królewskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników oraz Brytyjskiego Królewskiego Towarzystwa Radiologów również rekomendowały tę metodę jako równoprawną, w wybranych przypadkach, z leczeniem chirurgicznym. Opis zabiegu Historia leczenia objawowych mięśniaków macicy tą techniką sięga roku 1995. Na czym polega ten zabieg? Istota zabiegu sprowadza się do zamknięcia naczyń krwionośnych – tętnic zaopatrujących macicę, a tym samym mięśniaki, w krew. Takie radykalne zmniejszenie dopływu krwi powoduje zmiany degeneracyjne (częściowe obumieranie komórek mięśniowych), które prowadzą do zmniejszenia wielkości guza. U ok. 80% kobiet po zabiegu embolizacji obserwuje się ustąpienie lub znaczne zmniejszenie dolegliwości. Zabieg embolizacji wykonuje się za pomocą specjalnego cewnika wprowadzanego do tętnicy udowej w okolicy pachwiny. Wcześniej skórę w tej okolicy znieczula się celem zniesienia bólu związanego z nakłuciem. Dalsze etapy zabiegu są niebolesne. Poprzez wprowadzony cewnik podawany jest środek kontrastowy umożliwiający uwidocznienie naczyń krwionośnych zaopatrujących macicę w krew na ekranie rentgenowskim. Widząc naczynia maciczne lekarz wprowadza cewnik, najpierw do jednej, potem do drugiej tętnicy macicznej i podaje środek, który ma za zadanie zamknąć światło tych naczyń. Po zakończonym zabiegu usuwa się cewnik z tętnicy biodrowej i uciska to miejsce przez 10 minut celem zatamowania ewentualnego krwawienia. Kilka minut po zabiegu najczęściej pojawia się dość silny ból w okolicy podbrzusza związany z niedokrwieniem macicy. W celu zwalczania tego bólu, który może trwać przez pierwszą dobę, podajemy pacjentce silnie działające leki p/bólowe. W Szpitalu Żagiel Med możemy zaoferować znieczulenie zewnątrzoponowe samego zabiegu jak też utrzymywać je do czasu ustąpienia dolegliwości. Jest to w tym przypadku najbardziej skuteczny sposób walki z bólem. Jak się przygotować? Embolizację tętnic macicznych staramy się wykonywać po zakończeniu krwawienia miesiączkowego. W dniu zabiegu pacjentka powinna pozostawać na czczo. Jeżeli przyjmuje na stałe lekarstwa powinna je przyjąć popijając minimalną ilością wody. Zalecana diagnostyka przed zabiegiem Zabieg embolizacji tętnic macicznych wykonywany jest po kwalifikacji ginekologicznej i radiologicznej. Do kwalifikacji niezbędne są wyniki następujących badań: grupa krwi, czynnik Rh morfologia krwi stężenie FSH i estradiolu w surowicy krwi (między 3 – 5 dniem cyklu) układ krzepnięcia (APTT, INR) badanie ogólne moczu badanie cytologiczne szyjki macicy badanie bakteriologiczne wydzieliny z pochwy biopsja endometrium u kobiet po 40 roku życia badanie USG narządu rodnego badanie miednicy za pomocą rezonansu magnetycznego bez podania kontrastu (sugerowane sekwencje: T1Ax, T1Sag Fatsat, T1Cor Fatsat, T2Sag, T2Ax, T2Cor) inne badania dokumentujące stan zdrowia pacjentki Przewidywany czas hospitalizacji Zabieg embolizacji wykonywany jest w godzinach przedpołudniowych w Szpitalu Klinicznym Nr 1 w Lublinie do którego pacjentka przewożona jest ze Szpitala Żagiel Med. Po zabiegu pacjentka wraca z powrotem do naszego szpitala w którym pozostaje pod opieką przez najbliższą dobę. Wypis do domu planowany jest na dzień następny. Zalecenia po zabiegu, rekonwalescencja W dniu zabiegu pacjentka powinna pozostawać w łóżku. W pierwszej dobie stosowane są leki p/bólowe (dożylnie lub w przypadku znieczulenia – cewnikiem do przestrzeni zewnątrzoponowej). W pierwszych dniach po zabiegu może pojawić się niewielkie plamienie dróg rodnych oraz podwyższona temperatura ciała (do 37,5 – 37,8 oC). Może też występować ból w okolicy podbrzusza o miernym nasileniu. U około 10% kobiet po zabiegu embolizacji mogą występować upławy o nieprzyjemnym zapachu trwające kilka do kilkunastu dni. Powrót do normalnej aktywności powinien nastąpić po 2-3 tygodniach od zabiegu. kontakt: [email protected] tel. 81 44 10 888 ( tel. kom: 693 101 100 Opracowanie: dr n. med. Tomasz Radomański Mięśniaki macicy to łagodne guzy zlokalizowane w jej ścianach. Występują u 20 do 40% kobiet w wieku powyżej 35 roku życia. Mogą powodować bolesne miesiączki, nietrzymanie moczu, ból w podbrzuszu, bolesność podczas współżycia, problemy z zajściem w ciążę. Embolizacja to niechirurgiczna, bezpieczna i skuteczna metoda leczenia mięśniaków macicy. Jej efektem jest znaczne zmniejszenie objętości guzów, dzięki zamknięciu drobnych naczyń doprowadzających do nich krew. Zabieg polecany jest kobietom, które chcą w skuteczny i minimalnie inwazyjny sposób pozbyć się uciążliwych dolegliwości związanych z mięśniakami macicy. Diagnostyka mięśniaków macicy krok po kroku: wizyta ginekologiczna połączona z wywiadem w kierunku nieprawidłowych krwawień, USG ginekologiczne transwaginalne, diagnoza lekarska. Przeciwwskazaniem do wykonania embolizacji są mięśniaki uszypułowane, zakażenia, uczulenie na kontrast, niewydolność nerek, nieleczone choroby tarczycy i ciąża. Jak przebiega zabieg embolizacji mięśniaków macicy Przed zabiegiem stosowane jest znieczulenie zewnątrzoponowe, dzięki czemu przez specjalny cewnik podawane są leki przeciwbólowe w czasie i po zabiegu. Poprzez dwumilimetrowe nacięcie w okolicy prawej pachwiny, do tętnicy udowej lekarz wprowadza cieniutki cewnik. Następnie pod kontrolą obrazu rentgenowskiego podaje kontrast, aby zlokalizować naczynia doprowadzające krew do mięśniaków. Lekarz przez cewnik wstrzykuje materiał embolizacyjny, blokując dopływ krwi do mięśniaka. Podczas jednego zabiegu można leczyć wszystkie zdiagnozowane guzy. Mięśniaki wydalane są z organizmu drogami rodnymi. Zabieg trwa około 1 godziny, po embolizacji mięśniaków macicy należy zostać w szpitalu 1-2 doby. Po maksymalnie dwóch dobach po operacji Pacjentka wraca do domu. Kilka dni po zabiegu może występować niewielkie plamienie z dróg rodnych. Przez miesiąc temperatura ciała może być lekko podwyższona. Po trzech miesiącach cykl menstruacyjny powinien wrócić do normy, a ewentualne bóle podbrzusza minąć. Warto w tym czasie wykonać kontrolny rezonans magnetyczny. Zalety zabiegu embolizacji mięśniaków macicy w Salve Medica: minimalnie inwazyjna metoda leczenia mięśniaków, brak cięcia chirurgicznego, brak szwów i blizn, brak bólu dzięki znieczuleniu zewnątrzoponowemu, krótkotrwała hospitalizacja i rekonwalescencja, możliwość usunięcia wszystkich zdiagnozowanych mięśniaków podczas jednego zabiegu, ustąpienie nieprawidłowych krwawień zaraz po zabiegu, zabieg nie wiąże się z usunięciem macicy. Serdecznie witamy w Centrum FUS Obecnie przypuszcza się, że przyczyną powstawania mięśniaków są uwarunkowania genetyczne oraz stymulacja hormonalna. Mięśniaki powstają w macicy (uterus). Zazwyczaj mięśniaki tworzą się u kobiet między 20 a 50 rokiem życia. Fakt ten potwierdza przypuszczenie, że mięśniaki powstają w sposób uwarunkowany hormonalnie. Ginekolog może sprawdzić obecność mięśniaków (liczba, umiejscowienie i wielkość), wykonując badanie ultrasonograficzne – wówczas może stwierdzić, czy to one są przyczyną dolegliwości. Pacjentka powinna porozmawiać ze swoim ginekologiem, jeśli zaobserwuje u siebie co najmniej jeden z następujących objawów: Obfite i długie krwawienia miesiączkowe Ból pleców lub nóg albo też ucisk w miednicy Niemożność zajścia w ciążę lub poronienie Ból w trakcie współżycia Częsty ucisk na pęcherz Zasadniczo nie można z góry określić, które mięśniaki da się wyleczyć przy użyciu metody MRgFUS, a których nie. Decyzja może zostać podjęta tylko w odniesieniu do indywidualnego przypadku, podczas rozmowy z pacjentką po przeprowadzeniu badania wstępnego, jeśli dostępne są zdjęcia radiologiczne z rezonansu magnetycznego (MRI), na podstawie których można zaplanować leczenie metodą MRgFUS. Faktem jest, że pewne rodzaje mięśniaków są trudniejsze do wyleczenia metodą MRgFUS, ewentualnie radiolog zajmujący się badaniem mięśniaków może odradzić terapię, jeśli prawdopodobieństwo skuteczności leczenia wydaje się zbyt małe. Jednak w FUS-Center zdarzały się poszczególne przypadki skutecznego leczenia także trudnych mięśniaków, np. mięśniaków silnie ukrwionych, mięśniaków podsurowicówkowych czy mięśniaków o średnicy przekraczającej 10 cm. Historia przebytych chorób oraz chorób występujących w rodzinie (np. alergii) Trwające obecnie choroby Przyjmowane leki Obecność ciąży Informacja, czy pacjentka może zostać poddana leczeniu z zastosowaniem tomografii jądrowego rezonansu magnetycznego/MRI (nieodpowiednie np. dla osób z rozrusznikiem serca lub pacjentek uczulonych na środek cieniujący) Niektóre z kobiet mówiły o wrażeniu ciepła lub gorąca na skórze lub w miednicy. Inne odczuwały krótkie “ukłucie” lub trwające kilka sekund “pieczenie” w momencie emisji energii. Pacjentka leży na specjalnym stole terapeutycznym do MRI i podczas całego zabiegu może się komunikować z zespołem opieki medycznej. Podczas zabiegu lekarz udzieli informacji o możliwych odczuciach, które mogą normalnie wystąpić. Udzieli on wskazówki, że w razie gdyby odczucia odbiegały od opisanych, wówczas pacjentka powinna nacisnąć przycisk, który trzyma w dłoni, by przerwać zabieg. Czas trwania całego procesu zależy od harmonogramu badań. Konieczna jest wizyta w celu wykonania badania wstępnego, wizyta, w czasie której odbywa się właściwy zabieg, oraz kolejna wizyta w celu wykonania badania kontrolnego po ok. 6–12 miesiącach. Zabieg MRgFUS przeprowadzany jest ambulatoryjnie. Zabieg trwa zazwyczaj 3–4 godziny. Następnie pacjentka musi odpoczywać przez 1–2 godziny. Potem może wrócić do domu. W przypadku dużej odległości od miejsca zamieszkania oferujemy także możliwość bezpłatnego noclegu w naszej Klinice. Zazwyczaj po 1–2 dniach możliwy jest powrót do normalnego trybu życia. Ogólnie rzecz biorąc, MRgFUS jest bezpieczną i szczególnie łagodną metodą leczenia mięśniaków. Jak dotąd do komplikacji doszło w nielicznych przypadkach; odsetek poważnych komplikacji jest niezwykle niski. Należy porozmawiać ze swoim lekarzem o prawdopodobieństwie wystąpienia następujących komplikacji: Ból/skurcze w podbrzuszu, ból pleców lub nóg Nudności i/lub gorączka Powierzchniowe, punktowe zaczerwienienie/oparzenia skóry Infekcja dróg moczowych Możliwość wystąpienia upławów, plamienia i/lub krwawienia międzymiesiączkowego do 3 miesięcy od zabiegu Reakcje alergiczne na środek cieniujący lub środki uspokajające Problemy z krążeniem podczas zabiegu lub po nim Uczucie gorąca podczas terapii Podrażnienie nerwów Bardzo rzadko: Uszkodzenie jelit Dodatkowe ryzyko: Istnieje niewielkie ryzyko, że zabieg nie okaże się skuteczny i pacjentka będzie ewentualnie potrzebować alternatywnej terapii, by złagodzić swe dolegliwości. – Zabieg może skutecznie zmniejszyć dolegliwości, jednak istnieje możliwość, że w późniejszym czasie pojawią się kolejne, nowe mięśniaki, które będą wymagać dalszego leczenia. To ryzyko odnosi się do wszystkich możliwych metod leczenia mięśniaków z wyjątkiem histerektomii (usunięcia macicy). Pokrycie kosztów leczenia metodą MRgFUS obecnie nie jest jeszcze ujęte w katalogu świadczeń każdej ustawowej kasy chorych. Pełne pokrycie kosztów można uzyskać obecnie tylko z następujących kas chorych: Techniker Krankenkasse, AOK Bayern oraz Barmer GEK. Dzięki naszemu wieloletniemu doświadczeniu i stałemu kontaktowi z poszczególnymi kasami chorych mamy już wyznaczone w kasach stałe osoby do kontaktu i w związku z tym w większości ustawowych kas chorych uzyskujemy pokrycie kosztów leczenia na podstawie indywidualnej decyzji. Możemy zatem złożyć w imieniu pacjentki wniosek o pokrycie kosztów leczenia. Prywatne ubezpieczenie zdrowotne pokrywa z reguły koszty leczenia metodą MRgFUS częściowo lub w niektórych przypadkach w całości. Przed przystąpieniem do leczenia składamy wniosek o pokrycie jego kosztów, przedstawiając dokładne ich zestawienie. DEBEKA, jako pierwsza prywatna kasa chorych, pokrywa całość kosztów. Ponieważ przyczyna powstawania mięśniaków ciągle nie jest znana, nie ma jasnych zaleceń, jak im zapobiegać. Jednak ponieważ istnieje przypuszczenie, że tworzenie się mięśniaków jest uwarunkowane hormonalnie, zalecamy unikanie produktów zawierających estrogeny, np. produktów sojowych czy dziurawca w dużych dawkach. W przypadku zajścia w ciążę pomimo mięśniaka, ciążę należy donosić bez leczenia mięśniaka. W trakcie ciąży nigdy nie usuwa się mięśniaków. Jeśli dolegliwości nie ustąpią po urodzeniu dziecka, należy omówić dalsze leczenie ze swoim ginekologiem. Mięśniaki niekonieczne muszą przeszkadzać w zajściu w ciążę, jednak w czasie ciąży prowadzą do pewnych niedogodności. W przypadku niektórych umiejscowień mięśniaki mogą prowadzić do poronień. Mięśniaki mogą ponadto utrudniać poród, jeśli ze względu na swe umiejscowienie blokują kanał rodny. W takim przypadku lekarz zaleci ewentualnie cesarskie cięcie. Mięśniaki zwiększają ryzyko silnych krwawień po porodzie i mogą wydłużyć czas, zanim brzuch powróci do swoich normalnych rozmiarów.
Jak wygląda współżycie po usunięciu macicy? W większości przypadków okres wstrzemięźliwości seksualnej wynosi ok. 4 do 6 tygodni. Inaczej sytuacja ma się w przypadku zabiegów wykonywanych techniką otwartą lub przezpochwową, gdzie ten czas może się wydłużyć z uwagi na konieczność zagojenia się blizn oraz ustanieFot: auremar / Rak endometrium, nazywany też rakiem trzonu macicy, jest czwartym pod względem zachorowalności nowotworem złośliwym u kobiet w wieku 55–70 lat. Bardzo rzadko występuje przed okresem menopauzalnym. Ryzyko choroby jest większe u kobiet otyłych oraz ze stwierdzoną cukrzycą. Rak endometrium jest jednym z częściej występujących nowotworów u kobiet. Rozwija się zwykle w wieku ok. 50 lat i pomenopauzalnym. Najbardziej narażone na raka endometrium są kobiety otyłe oraz cierpiące na cukrzycę. Choroba objawia się nieprawidłowymi krwawieniami i plamieniami z dróg rodnych. Wraz z rozwojem nowotworu pojawiają się bóle w obrębie macicy, spadek masy ciała oraz złe samopoczucie. Najlepsze rokowania są przy raku endometrium g1, najgorsze przy raku endometrium g3. Rodzaje raka endometrium Wyróżnia się dwa rodzaje raka endometrium – typ I i II. Typ I to rak występujący u kobiet w wieku około 50 lat. Jego rozwój jest uzależniony od niezrównoważonego działania estrogenów na tkankę nabłonka pokrywającego od wewnątrz ścianę macicy. W wyniku działania tego hormonu tkanka endometrium staje się grubsza i ulega rozrostowi, co prowadzi do nadmiernego złuszczania i krwawień. Typ II raka endometrium występuje głównie u kobiet w wieku pomenopauzalnym. Nowotwór jest niezależny od działania hormonów. To rak źle rokujący, ponieważ rzadko poddaje się leczeniu. Stadium zaawansowania raka endometrium określa się także w typach wg skali FIGO (Fédération internationale de gynécologie et d'obstétrique). Stopień I to choroba najmniej zaawansowana, a stopień IV oznacza najbardziej zaawansowany nowotwór. Stopień zaawansowania określa się na podstawie oceny głębokości nacieku guza na ściany macicy i obecności przerzutów. Istnieje kilka typów morfologicznych raka endometrium. Zdecydowanie najczęściej występuje rak gruczołowy – nowotwór ten stwierdza się u 80% chorych. Pozostałe typy raka to rak jasnokmórkowy i brodawkowy surowiczy, przy których rokowania są znacznie gorsze niż przy raku gruczołowym. Zobacz film: Leczenie nowotworu u kobiet w ciąży. Źródło: 36,6. Ponadto wyróżnia się trzy stopnie złośliwości histologicznej tego nowotworu: rak endometrium g1 (wysokozróżnicowany) – rokuje najlepiej, rak endometrium g2 (średniozróżnicowany), rak endometrium g3 (niskozróżnicowany) – rokuje najgorzej. Rak endometrium – czynniki ryzyka Do czynników, które predysponują do rozwoju raka endometrium u kobiet w wieku 55–70 lat, zalicza się: bezdzietność – w trakcie ciąży i karmienia piersią stężenie estrogenów jest niższe i zbilansowane produkcją progesteronu, wcześnie występującą pierwszą miesiączkę, późno występującą menopauzę, hormonalną terapię zastępczą samymi estrogenami, cukrzycę, otyłość, zespoły genetyczne, zaburzenia miesiączkowania (policystyczne jajniki). Występowanie raka endometrium u kobiet w wieku rozrodczym najczęściej związane jest z pierwotnymi zaburzeniami owulacji, ubocznymi efektami stosowania hormonoterapii oraz czynnymi hormonalnie guzami. Zobaczcie na filmie, jak objawia się rak szyjki macicy spowodowany wirusem HPV: Zobacz film: Rak szyjki macicy jest spowodowany wirusem. Objawy zarażenia wirusem HPV. Źródło: Co nas truje Rak endometrium – objawy Najczęstszym objawem, świadczącym o raku trzonu macicy, jest występowanie plamień lub nieprawidłowych krwawień z dróg rodnych. Dotyczy to aż 90% kobiet. Nie jest to objaw charakterystyczny, ponieważ może świadczyć także o innych schorzeniach lub zaburzeniach hormonalnych. Krwawienie powinno wzbudzić niepokój, jeśli u miesiączkującej kobiety: miesiączki są obfite i nieregularne, miesiączki występują raz na ponad 35 dni i są skąpe. Kobiety w wieku przekwitania powinny zgłosić się do lekarza, jeśli zauważą u siebie każde nieregularne lub cykliczne krwawienie. Dotyczy to zwłaszcza osób obciążonych chorobami metabolicznymi i otyłych. Szczyt zachorowań na raka endometrium macicy przypada na 55.–60. rok życia oraz po ukończeniu 70. roku życia. W przebiegu raka endometrium krwawienie nie zawsze musi występować. Jeśli kanał szyjki macicy jest niedrożny, to krew nie może wydostać się na zewnątrz. Wówczas tworzy się krwiak macicy, który może wywołać ropomacicze, objawiające się silnym bólem i gorączką. Zobacz także: Co to jest endometirum i co należy zrobić, gdy nastąpi jego przerost? Im wyższy stopień zaawansowania raka endometrium, tym więcej objawów może się pojawić. Rak endometrium tworzy przerzuty, na pęcherz moczowy i odbytnicę, co powoduje ból i dyskomfort podczas załatwiania potrzeb fizjologicznych. Ponadto nowotworowi mogą towarzyszyć bóle w obrębie kręgosłupa i macicy, ubytek masy ciała, złe samopoczucie oraz ciągłe zmęczenie. Rak endometrium a cytologia Raka endometrium nie można wykryć podczas badania cytologicznego, ponieważ występuje on w nabłonku pokrywającym macicę. W trakcie cytologii pobierane są komórki z szyjki macicy – jest to podstawowa metoda diagnostyki raka szyjki macicy. Podstawowym badaniem pozwalającym wykryć raka trzonu macicy jest łyżeczkowanie jamy macicy. Podejrzenie nowotworu można wysunąć podczas przezpochwowego badania ultrasonograficznego. Rzadziej wykonuje się zabieg histeroskopii, tomografię komputerową lub rezonans magnetyczny. Rak endometrium – leczenie Leczenie raka endometrium najczęściej obejmuje wycięcie macicy, przydatków oraz usunięcie węzłów chłonnych miednicy mniejszej. W zaawansowanych postaciach raka stosuje się leczenie skojarzone – operacja, radioterapia i hormonoterapia. Zobacz film: Historia Katarzyny, która chorowała na endometriozę. Źródło: Dzień Dobry TVN Ok. 85% przypadków zaburzeń statyki narządu płciowego nie wymaga korekcji zabiegowej, jednak zaburzenia te są jedną z najczęstszych przyczyn operacji u kobiet. Częstość wykonywania zabiegów zwiększa się wraz z wiekiem. Najczęściej przeprowadza się je u kobiet ok. 60-70. roku życia. Jakie są przyczyny wypadania macicy? Mięśniak to nie rak. Mięśniaki to niezłośliwe nowotwory macicy, które występują u nawet 60-80 proc. kobiet. Zmiany ten, choć niezłośliwe, często wywołują objawy kliniczne. O metodach usuwania mięśniaków opowiada lek. Dorota Niewęgłowska, specjalista ginekologii i położnictwa krakowskiej SCM clinic. Kiedy usuwać mięśniaki macicy? Jak usunąć mięśniaki macicy? Choć mięśniaki macicy są zmianami łagodnymi, często znacząco wpływają na zdrowie i codzienne funkcjonowanie objawy mięśniaków to: nieprawidłowe krwawienia z macicy, a także będąca ich konsekwencją anemia, objawy uciskowe i powiązany z tym częstomocz lub bóle w okolicy krzyżowej. Wiele pacjentek z powodu mięśniaków miewa również problemy z usuwać mięśniaki macicy?Ze względu na lokalizację zmian w macicy, wyróżnia się mięśniaki śródjamowe, podśluzówkowe, śródścienne i podsurowicówkowe. Ich usuwanie jest uzależnione od lokalizacji, rozmiarów guzów i planów prokreacyjnych pacjentki. Aby dobrać najlepszą metodę leczenia, w trakcie wywiadu lekarz powinien ustalić, czy u pacjentki występują objawy rosnące do jamy macicy (typ 0,1 lub 2) nawet gdy są niewielkie, mogą powodować nieprawidłowe krwawienia, obfite miesiączki i anemizację, a więc spadek hemoglobiny we krwi. Tego typu zmiany należy usuwać, operuje się je histeroskopowo – tłumaczy lekarka SCM polega na wprowadzeniu kamery do jamy macicy, dzięki czemu uzyskuje się wizualizację jej wnętrza. Następnie, pod kontrolą wzroku, za pomocą pętli elektrycznej lub innych dostępnych narzędzi histeroskopowych, usuwa się zmianę ze środka macicy. Zabiegi te są często poprzedzane terapią hormonalną, wspomagane za pomocą leków przeciwkrwotocznych, takich jak kwas traneksamowy czy niesterydowe leki uciskowe są natomiast powodowane większymi zmianami napierającymi na otaczające narządy, na przykład na pęcherz moczowy czy jelita. Może to powodować częstsze oddawanie moczu, bóle przy stosunku, zaparcia lub zniekształcenie zarysu powłok brzusznych. Dochodzi do tego również ucisk na okolicę splotów krzyżowych, skutkujący bólami kręgosłupa i miednicy bezobjawowe nie wymagają leczenia, a w ich przypadku wystarczy jedynie stosowanie postępowania wyczekującego tj. pacjentki, u których operuje się mięśniaki bezobjawowe, to kobiety z mięśniakami podśluzówkowymi lub śródjamowymi, które planują ciążę lub mają problem z zajściem w nią. Według badań mięśniaki o takiej lokalizacji mogą powodować wczesne poronienia lub problemy z implantacją zarodka – mówi lek. Dorota Niewęgłowska, specjalista ginekologii i położnictwa krakowskiej SCM usunąć mięśniaki macicy?Jeśli pacjentka planuje jeszcze ciążę, złotym standardem w usuwaniu mięśniaków jest zabieg miomektomii konserwatywnej. Pozwala on zachować macicę. W zależności od rozmiarów zmian sięga się po metody laparoskopowe (małoinwazyjne) lub laparotomijne (wykonywane na otwartej jamie brzusznej).W przypadku kobiet niemających planów rozrodczych lub będących już w okresie menopauzy możliwe jest laparoskopowe usunięcie trzonu macicy przy zachowaniu szyjki macicy, tzw. LSH, lub też usunięcie całej macicy (TLH), jeśli w cytologii występowały nieprawidłowości szyjki macicy. Przed zabiegami laparoskopowymi usuwającymi sam trzon macicy wykonuje się biopsję błony śluzowej jamy macicy (tj. endometrium). Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym w trybie ambulatoryjnym lub na wizycie ginekologicznej. Możliwa jest również kwalifikacja do diagnostycznego zabiegu łyżeczkowania jamy macicy. Ten zabieg wymaga krótkiego znieczulenia ogólnego. W trakcie laparoskopowego usunięcia trzonu macicy używa się morcelatora, który umożliwia usunięcie materiału operacyjnego na zewnątrz ciała pacjentki. W przypadku nierozpoznanych wcześniej zmian onkologicznych w endometrium, użycie tego narzędzia może przyczynić się do szybszego rozprzestrzeniania się nowotworu – tłumaczy lek. Dorota wyglądają poszczególne wspominane wcześniej metody operacyjne? Podczas laparoskopii wykonywane jest niewielkie nacięcie w pępku, przez które wprowadzana jest kamera do jamy brzusznej. Podany zostaje gaz, który umożliwia wytworzenie przestrzeni w polu operacyjnym. Następnie wprowadzane są narzędzia operacyjne przez nacięcia długości 5 i 10 mm. Nacięcia zazwyczaj wykonywane są w linii nadłonowej, choć ich lokalizacja uzależniona jest w dużej mierze od wielkości operowanych zmian – wyjaśnia ginekolog SCM usuwa się zazwyczaj mięśniaki wielkości do 8, a maksymalnie 12 cm. Możliwym powikłaniem tego typu zabiegu jest krwawienie, w związku z czym konieczna jest obserwacja i kontrola pozabiegowa. W zależności od przebiegu zabiegu, w niektórych przypadkach operator decyduje się na pozostawienie drenu na jedną dobę (przez ten czas pacjentka musi pozostawać w klinice), aby następnie mieć możliwość kontroli ewentualnych powikłań laparotomii po otwarciu powłok brzusznych (z cięcia nadłonowego lub prostego), po uzyskaniu wglądu w pole operacyjne, nacina się mięśniówkę macicy nad mięśniakiem, wyłuszcza się zmianę, a następnie zamyka się lożę za pomocą szwów, zabezpieczając w ten sposób hemostazę (czyli przeciwdziałając krwawieniu). Tą drogą usuwa się zmiany o rozmiarach większych od tych kwalifikujących się do zabiegów laparoskopowych, lub mnogie zmiany u kobiet, które planują jeszcze ciążę. W przypadku laparatomii z reguły pozostaje się w klinice przez dwie doby. Jest to więc jedna doba hospitalizacji więcej, a poza tym zabieg ten związany jest z przecięciem powłok, czego efektem jest dodatkowy ból wynikający z większej rany względu na rodzaj zabiegu, poważne powikłania pooperacyjne są rzadkie. Pacjentka do dwóch tygodni po zabiegu powinna ograniczać aktywność rekonwalescencja trwa ok. sześciu tygodni, po których kobieta może już wrócić do normalnego, codziennego funkcjonowania. Ciąża po miomektomii konserwatywnej powinna być planowana co najmniej 6 miesięcy po zabiegu. Poród zaś przeprowadza się za pomocą cięcia cesarskiego z ulgi na osłabienie mięśniówki macicy i możliwe jej pęknięcie w trakcie porodu naturalnego. Oczywiście, jeśli tylko istnieje taka możliwość, powinno się wybierać metody małoinwazyjne w postaci histeroskopii (jeśli pozwala na to lokalizacja zmiany) lub laparoskopii. Pobyt w szpitalu po nich trwa zazwyczaj jedynie dobę i pacjentki zdecydowanie szybciej dochodzą do siebie.
Polip szyjki macicy spotyka się dość często wśród kobiet, najczęściej w okresie rozrodczym, a szczególnie po 40. roku życia. Ryzyko powstania zmiany wzrasta wraz z wiekiem. Szacuje się, że polip szyjki macicy aż w 25% współistnieje z polipami endometrium (czyli znajdującymi się w jamie macicy). Jak się objawia polip szyjki macicy?
. 224 403 619 37 386 632 261 209