Wiemy już, że przepięcia występowały w elektrotechnice od „zawsze”, lecz starsze urządzenia były na nie bardziej odporne. Każdy z nas chciałby, aby urządzenia były coraz bardziej energooszczędne, mniejsze i lżejsze, oraz aby miały coraz to większe możliwości, a dodatkowo aby miały atrakcyjne (niskie) ceny.

Styropian Inaczej polistyren ekspandowany, piankowy. Jest to materiał izolacyjny porowaty otrzymywany z polistyrenu w wyniku spieniania granulek, które łączą się ze sobą pod działaniem wysokiej temperatury i ciśnienia, zwiększając jednocześnie wielokrotnie swoją objętość. Dzięki porowatej strukturze styropian jest lekki i ma bardzo niski współczynnik przewodności cieplnej (dobrą izolacyjność termiczną). Styropian jest wrażliwy na działanie niektórych związków chemicznych: rozpuszczalników organicznych (aceton, rozcieńczalniki farb, terpentyna), amoniaku, węglowodorów nasyconych (alkohol), benzyny, olejów, smarów, nafty i produktów ropopochodnych (smoła). Dlatego do przyklejania styropianu nie wolno używać lepików na zimno, lepików smołowych i klejów zawierajacych rozpuszczalniki organiczne. Materiały budowlane takie jak cement, wapno, gips nie maja szkodliwego wpływu na styropian. W budownictwie stosuje się styropian samogasnący , czyli taki, który po zapaleniu nie podtrzymuje ognia i zaraz gaśnie. Płyty ze styropianu występują w kilku odmianach, różniących się przede wszystkim twardością. Twardość zależy od gęstości - styropian o największej gęstości jest najtwardszy. Płyty o większej gęstości i twardości (EPS 200-250) stosuje się do izolacji podłóg (narażonych na znaczne obciążenia), stropów i stropodachów. Ze względu na bardzo dużą wytrzymałość stosowane są w budownictwie drogowym i konstrukcjach inżynierskich, a także jako izolacja stropów pod wylewki betonowe, stropodachów, posadzek hal przemysłowych i magazynów. Płyty styropianowe odmiany EPS 250 do wykonania dachów zielonych, odwróconych i użytkowych. Płyty o wysokiej gęstości i twardości (EPS 100) dzięki swej dużej wytrzymałości na ściskanie stanowią idealny materiał izolacyjny do podłóg na gruncie, pod wylewki betonowe, do stropodachów oraz do ogrzewania podłogowego. Krawędzie płyt mogą być niefrezowane lub też frezowane na dwa sposoby (na zakładkę lub na pióro - wpust). Płyty o średniej gęstości i twardości (EPS 70-80) stosuje się do ocieplenia ścian od zewnątrz w metodzie lekkiej mokrej, do ocieplenia ścian trójwarstwowych (jako warstwę wewnętrzną między ścianą wewnętrzną konstrukcyjną i zewnętrzną ściana elewacyjną), dachów stromych i stropodachów. Płyty miękkie (EPS 50) stosuje się do izolacji poddaszy i dachów drewnianych. Płyty mają krawędzie gładkie lub frezowane. Płyty elastyczne stosowne są do izolacji akustycznej stropów w technologii podłogi pływającej w pomieszczeniach o obciążeniu użytkowym do 5kPa (we wszelkiego rodzaju budownictwie mieszkaniowym oraz budynkach użyteczności publicznej: hotele, szpitale, szkoły, biblioteki). Izolację można wykonywać na stropach bez lub z ogrzewaniem podłogowym. Płyty akustyczne osiągają stosunkowo wysokie wartości wskaźnika izolacyjności akustycznej zróżnicowane zależnie od grubości materiału: 26 dB (płyta o grubości 17 mm) do 32 dB (płyta o grubości 43 mm). Grubość płyt po wbudowaniu zmniejsza się o 2-3 mm. Płyty elastyczne (akustyczne) jak każdy styropian są również izolatorem pod ogrzewanie podłogowe mają wyżłobienia przeznaczone do prowadzenia przewodów (ogrzewanie wodne) lub naklejoną folię aluminiową (ogrzewanie elektryczne). Wełna mineralna (skalna) Wełnę mineralną wytwarza się ze skał, przetapiając je na włókna, następnie łączy za pomocą lepiszcza bitumicznego. Potem jest prasowana, formowana i przycinana, w wyniku czego otrzymuje się wyroby o różnej gęstości i różnych kształtach. Jest niepalna. Płyty z wełny mineralnej są produkowane jako: miękkie, półtwarde twarde Różnią się gęstością objętościową i właściwościami izolacyjnymi. Płyty miękkie mają gęstość 60 kg/m2. Płyty półtwarde występują w odmianach 80, 100, 120, twarde w odmianach 150, 170, 180 (liczba oznacza gęstość w kg/m2). Płyty z wełny mineralnej przewidziane są do wbudowania w konstrukcje domu. Wykorzystuje sie je również do ocieplania budynków metodą lekką mokrą i lekką suchą. Płyty miękkie stosuje się do izolacji podłóg poddaszy nieużytkowych, stropów drewnianych i sufitów podwieszanych a także ścianek działowych z płyt gipsowo-kartonowych. Płyty twarde i półtwarde stosuje się do izolacji podłóg poddaszy użytkowych, stropodachów płaskich, ścian zewnętrznych. Maty z wełny mineralnej są produkowane w postaci prostokątnych arkuszy lub rulonów. Ich powierzchnia jest wykańczana siatką z drutu ocynkowanego, folią aluminiową, siatką z drutu ocynkowanego i folią aluminiową lub welonem szklanym. Najczęściej produkowane są o grubościach od 20 do 120 mm i długości 2000 do 9000 mm. Zastosowanie w budownictwie: izolacja podłóg poddaszy nieużytkowych, podłóg na legarach, dachów krokwiowych. Wełna szklana Wytwarzana jest z włókien szklanych. Podobnie jak w przypadku styropianu i wełny mineralnej, cechą decydującą o właściwościach termoizolacyjnych jest gęstość. Płyty z wełny szklanej mają powierzchnię wykończoną papierem impregnowanym, welonem szklanym lub folią aluminiową. Stosowane są do izolacji ścian zewnętrznych i działowych. Maty z wełny szklanej są produkowane w postaci arkuszy pokrytych jedno, lub dwustronnie, osnową z tektury falistej, papieru bitumowanego, welonu szklanego. Znajduje zastosowanie do izolacji dachów stromych, stropów, ścian zewnętrznych (tradycyjnych i szkieletowych). Maty lamelowe składają sie z kawałków nasyconej żywicą wełny szklanej oklejonych papierem impregnowanym albo folią aluminiową zbrojoną siatką szklaną. Stosuje się je do izolacji cieplnej rur, kotłów, zbiorników, podgrzewaczy wody. Pianka poliuretanowa To izolacja termiczna nowej generacji, bardzo dobrze sprawdzająca się zarówno jako nanoszona metodą natryskową od wewnątrz, przed montażem płyt gipsowo - kartonowych, jak i na krokwiowo w postaci płyt. Bardzo dobrze izoluje termicznie i akustycznie niwelując mostki termiczne. Nanoszona natryskowo w ciągu kilku sekund znacznie zwiększa swoją objętość - nawet 100 krotnie, szczelnie wypełniając wolne powierzchnie. Sztywna pianka w postaci płyt, montowana bezpośrednio pod pokrycie dachowe zapewnia wyjątkową szczelność i umożliwia ciekawe aranżacje poddasza (odsłonięte krokwie). Piankę twardą nanoszoną metodą natryskową możemy z powodzeniem stosować pod wylewkę, zwłaszcza w pomieszczeniach, w których ważne jest uzyskanie maksymalnej wysokości przy zachowaniu dużych walorów izolacji termicznej i akustycznej. Papy izolacyjne Papy izolacyjne stosuje sie jako dolną warstwę przy izolacji dachów i stropodachów, do wielowarstwowych izolacji przeciwwilgociowych i przeciw wodnych ścian. Jest to wyrób, którego warstwę nośną stanowi osnowa nasycona materiałem bitumicznym. Folie hydroizolacyjne Folia - arkusz z metalu lub tworzywa sztucznego o równomiernej, zwykle niewielkiej z tworzyw sztucznych (polietylenu, poliestru, poliamidu, polipropylenu) mogą zawierać plastyfikatory, barwniki lub wypełniacze a ich własności fizyczne zmieniają się w szerokim hydroizolacyjne stosuje się do: izolacji przeciwwilgociowej poziomej fundamentów, ścian, podłóg oraz izolacji przeciwwilgociowej i zabezpieczania izolacji przeciw wodnej pionowej ścian piwnic i fundamentów w budynkach. Są płaskie albo wytłaczane, wykonane z polietylenu albo polichlorku winylu. Mogą być dodatkowo zbrojone tkaniną poliestrową lub polipropylenową. Izolacja akustyczna Nadmierny hałas możemy zlikwidować lub zmniejszyć przez: eliminację lub wytłumienie drgań w samym źródle, poprawienie izolacyjności akustycznej przegród, czyli wyciszenie ścian, stropów, okien i drzwi. Największą skuteczność izolacji uzyskuje się, stosując wyciszenie od strony, z której powstają dźwięki. Niestety jest to często trudne lub niemożliwe. Zwykle nie mamy innego wyboru niż wykonanie izolacji w swoim własnym domu lub mieszkaniu. Dźwięki mierzymy w decybelach (dB). Hałas ustalony to taki, dla którego poziom dźwięku zmienia się w czasie nie więcej niż o 5 dB. Hałas nieustalony to taki, dla którego zmiany poziomu dźwięku są większe niż 5 dB (hałas z przerwami to również hałas nieustalony). Dopuszczalny poziom hałasu zależy od: funkcji budynku, przeznaczenia pomieszczenia, pory dnia. Dopuszczalny poziom dźwięku przenikającego do mieszkania ze wszystkich źródeł hałasu usytuowanych na zewnątrz nie może przekroczyć: w ciągu dnia: 40 dB dla pomieszczeń mieszkalnych i 45 dB dla kuchni i pomieszczeń sanitarnych, w porze nocnej: 30 dB dla pomieszczeń mieszkalnych i 40 dB dla kuchni i pomieszczeń sanitarnych. Wskaźnik izolacyjności akustycznej przegrody - liczba decybeli, którą jest w stanie stłumić przegroda.

Właściwa izolacja termiczna to bardzo ważna kwestia w budownictwie. Równie ważny jest także dobór odpowiedniego materiału. Poniżej przedstawimy różne rodzaje materiałów do ocieplania budynków dostępnych na popularna nazwa polistyrenu ekspandowanego. Wykazuje dobre właściwości termoizolacyjne, gorzej jednak tłumi dźwięki. Dzięki swojej niewielkiej nasiąkliwości jest stosunkowo odporny na wilgoć i szybko wysycha. Jego minusem jest stosunkowo niska odporność na ogień, promieniowanie UV i niektóre chemikalia. Znajduje zastosowanie w ociepleniach ścian murowanych, fundamentów, stropów, dachów płaskich i tarasów. Styropian wykorzystywany jest w następujących produktach:Płyty tradycyjne — standardowe płyty o gładkich krawędziach, nierzadko też o powierzchni zwiększającej przyczepność tynku lub elastyczne — używane do wygłuszania dźwięków uderzeniowych w stropach (np. po upadku na podłogę czegoś ciężkiego). Nie nadają się jednak do tłumienia dźwięków powietrznych jak rozmowy czy głośna sprężyste — posiadają specjalne, fabrycznie wykonane nacięcia, dzięki czemu nadają się do ocieplania drewnianych płyty — materiały o podwyższonej szczelności cieplnej dzięki domieszce grafitu. Mają niewielką gęstość i stosuje się je do ocieplania zewnętrznych wodoodporne — materiały o zwiększonej spoistości, dzięki czemu wykazują jeszcze mniejszą nasiąkliwość rzędu 1-2% nawet przy długotrwałym kontakcie z perforowane — posiadają specjalne kanaliki umożliwiające odprowadzanie pary wodnej. Dzięki temu świetnie nadają się do ocieplania murowanych ryflowane — posiadają równoległe rowkowate nacięcia umożliwiające odprowadzenie wody (powstałej podczas skraplania pary wodnej), dzięki czemu dodatkowo zabezpieczają przed zawilgoceniem i umożliwiają wentylację zabezpieczonej nimi powierzchni. Najczęściej stosuje się je do ocieplania tarasów, ścian piwnic oraz dachów odwróconych. Dostępne są także w wersji z wyścieleniem rowków agrowłókniną chroniącą je przed zatkaniem laminowane — posiadają dodatkową warstwę folii aluminiowej lub maty refleksyjnej, która umożliwia zastosowanie ich do izolacji pod elektryczne ogrzewanie zespolone z papą — wykorzystywane głównie do ocieplania dachów płaskich, rzadziej używa się ich do ścian ze styropianu i papy — ich zrolowana postać znacznie ułatwia ocieplanie płaskich zespolone z papą gipsowo-włóknową/gipsowo-kartonową — wykorzystywane do ocieplania ścian i skosów — styropian w luźnej postaci, stosowany głównie do stropodachów i nieużytkowych poddaszy. Ze względu na niższą izolacyjność od formy płytowej, musi być układany w grubszych mineralnaProdukty z wełny mineralnej odznaczają się dobrymi właściwościami akustycznymi i szczelnością cieplną. Wykazują odporność na ogień, ale także przepuszczają wodę i mogą nasiąkać. Wykorzystuje się je w głównej mierze do ocieplania dachów płaskich, stropów, ścian i poddaszy. Świetnie nadają się także do wygłuszania stropów między piętrami, ścian działowych oraz sufitów podwieszanych. Z wełny mineralnej wytwarza się następujące materiały:Płyty tradycyjne — produkowane w różnych grubościach i rozmiarach. Nasącza się je fabrycznie impregnatem, aby zmniejszyć nasiąkliwość. Zasadniczo występują w trzech odmianach:sprężyste (miękkie lub średnio twarde) — mogą występować także w formie rolowanej. Używa się ich do ociepleń wentylowanych stropodachów, poddaszy, ścian szkieletowych i murowanych, a także do wypełnień ścian działowych oraz wygłuszania sufitów podwieszanych i drewnianych — odznaczają się nieco mniejszym uszczelnieniem cieplnym, ale są mniej nasiąkliwe niż miękkie płyty. Stosuje się je do wyciszania stropów oraz ociepleń ścian, tarasów i balkonów, a nawet podłóg na gruncie i płyt — łączą w sobie cechy obu powyższych form i służą głównie do ocieplania dachów z folią aluminiową — dodatkowa warstwa pełni w nich rolę paroizolacji. Wykorzystuje się je do ocieplania poddaszy użytkowych. Warstwa folii może być w nich zastąpiona powlekanym polietylenem papierem. Odmiana wysokotemperaturowa służy do termicznego uszczelniania kominków z żeliwnymi lamelowe — od tradycyjnych odróżnia je prostopadłe do powierzchni płyty ułożenie włókien. Zmniejsza to nieco szczelność termiczną takich płyt, ale dodaje im elastyczności i wytrzymałości, dzięki czemu nadają się idealnie do ocieplania powierzchni łukowych. Stosuje się je głównie do ocieplania ścian systemu z welonem szklanym — welon ten chroni materiał przed wilgocią, zabezpiecza go przed wywiewaniem z niego włókien i usztywnia go. Stosowane przede wszystkim do ścian trójwarstwowych i ociepleń metodą lekko i filce — wykazują większą sprężystość i miękkość niż płyty. Sprawdzają się przy ocieplaniu stropodachów wentylowanych, ścian szkieletowych i poddaszy, a także wygłuszaniu ścian działowych, drewnianych stropów i sufitów — produkowany z myślą o uszczelnianiu nadmuchowym i nadaje się idealnie do ocieplania miejsc ofertę materiałów izolacyjnych wysokotemperaturowych możesz znaleźć tutaj: wyżej włókno mineralne i styropian to oczywiście nie wszystkie materiały, z których wytwarza się ocieplenia. Na rynku można znaleźć także nowocześniejsze tworzywa, a nawet surowce pochodzenia organicznego. Oto kilka z nich:Perlit — ma formę suchej zasypki. Wykorzystuje się go przede wszystkim do produkcji ciepłochronnych zapraw tynkarskich i murarskich. Wykazuje dużą trwałość, odporność na wilgoć i mróz. Trzeba jednak pamiętać, aby nie mieszać go zbyt długo w betoniarce, gdyż jest stosunkowo kruchy i może ulec — są to wypalane z gliny, porowate i twarde kulki. Po impregnacji wykorzystuje się je do ocieplania podłóg na gruncie. Trwałość tego keramzytu jest porównywalna z ceramicznymi materiałami, nie stanowi on też pożywki dla pleśni i grzybów. Wykonuje się z niego zazwyczaj uszczelnienia w formie zasypki o grubości warstwy ok. 15 — granulat powstały ze spiekania miału węglowego, bentonitu i lotnych popiołów. Wykorzystywany w ciepłych zaprawach na podłogi i ściany. Wymaga dość grubych warstw, np. dla podłogi na gruncie będzie to nawet 40 kokosowe — służą do tworzenia podkładów pod wylewki lub wypełnień pustek między legarami podniesionych podłóg. Płyty i maty kokosowe cechuje dobra szczelność termiczna. Choć są palne, nie przenoszą płomienia dalej. Podatność na ogień można zmniejszyć, stosując specjalną drzewne — materiały wykonane z tego surowca dobra szczelność cieplna. Bardzo skutecznie tłumią także dźwięki i to zarówno uderzeniowe, jak i powietrzne. W postaci luźnych włókien wykonuje się z nich wdmuchiwane uszczelnienia między elementami konstrukcyjnymi ścian lub dachów oraz trudno dostępnych miejsc. Najczęściej jednak stosuje się ocieplenia z płyt, które są odporne na środki chemiczne jak np. silikon. Poza tym można zaimpregnować przed wilgocią, co czyni z nich dobry materiał na ocieplenie dachów i ścian stropów. Dodatkowo produkuje się z nich także maty, przy których użyciu można wykonać ocieplenie poddasza przy zachowaniu widoczności krokwi. Stosuje się je także w budownictwie celulozowe — używa się ich głównie do ociepleń trudno dostępnych przestrzeni, gdzie niemożliwe jest poprawne ułożenie tradycyjnych materiałów — wdmuchuje się je z użyciem specjalnej maszyny. Można nimi z powodzeniem ocieplać ściany. Dostępne na rynku materiały tego typu są odpowiednio zaimpregnowane przed szkodnikami, ogniem, grzybami i gniciem. Są trwałe, a potraktowane ogniem nie płoną, lecz ulegają zwęgleniu, nie wydzielając przy tym trujących substancji. Wypełnienia te dobrze tłumią dźwięk i umożliwiają wymianę gazową. Dzięki temu nie zatrzymują nadmiaru wilgoci i nie wymagają stosowania konopi — produkowane z nich maty wykazują dużą sprężystość, dzięki czemu można je w prosty sposób montować między elementy konstrukcyjne na wcisk bez dodatkowego mocowania. Produkuje się z nich także lekkie i sprężyste płyty z dodatkiem paździerzy, które można układać na poszyciu i mocować wkrętami. Umożliwia to ocieplenie użytkowego poddasza z zachowaniem widoczności krokwi. Cechują się dobrą szczelnością owcza — można ją kupić w belach lub jako sznury do uszczelniania drzwi i okien. Służące do ocieplania podłóg maty z tego surowca mogą mieć papierowe laminowania. Wykazuje podobne do wełny mineralnej właściwości termoizolacyjne i układa się podobnie do niej. Dzięki jej sprężystości można nią bardzo łatwo wypełnić uszczelnianą przestrzeń. Ocieplenie z niej wykonane jest trwałe, a w przypadku zawilgocenia można je wysuszyć i ponownie spienione — wodoszczelne i niepalne, cechujące się dobrą wytrzymałością na ściskanie. Jest odporne na grzyby, pleśnie i gryzonie. Pod względem odporności chemicznej jest podobne do zwykłego szkła. Ocieplenie z płyt z niego wykonanych robi się stosunkowo łatwo — da się je przyklejać preparatami parametry materiałów izolacyjnychWyróżnia się trzy podstawowe parametry:Współczynnik przewodzenia ciepła λ — określa, czy dany materiał cechują dobre właściwości termoizolacyjne. Im mniejsza jest jego wartość, tym słabiej przewodzone jest ciepło i lepsza szczelność cieplna materiału. Wyrażany jest w W/(mK). Najskuteczniej izolują materiały o współczynniku około 0,03 W/(mK).Opór termiczny R — wyraża izolacyjność względem grubości materiału. Jest tym wyższy, im większa jest szczelność cieplna danego materiału. Oblicza się go, dzieląc grubość wyrobu podaną w metrach przez współczynnik przewodzenia ciepła. Jednostką jest tutaj (m²•K)/ przenikania ciepła U — wyraża ilość ciepła przenikającą przez konkretną przegrodę w ciągu jednej sekundy przy różnicy temperatur po obu jej stronach równej 1°C. Podaje się go w W/(m²•K). Szczelność cieplna danej przegrody jest tym gorsza, im wyższa jest wartość dostępnych na rynku materiałów izolacyjnych sprawia, że wybór odpowiedniego dla naszych potrzeb może być dość kłopotliwy. Warto więc się dobrze zastanowić i zasięgnąć rady fachowców.

Z elektrycznością stykasz się wszędzie. Poznajesz coraz więcej skutków jej oddziaływania. Na przykład, pierwotnych ludzi przerażała błyskawica, uderzenie pioruna, jego niszczycielskie skutki. Te wielkie wyładowania elektryczne nam już są dobrze znane. Boimy się burzy, ale wiemy, że choć moc elektryczna wyładowań atmosferycznych jest olbrzymia, to jednak - ze względu na krótki czas tych wyładowań - ich energia nie jest duża. Nie opłaca się nawet korzystać z tego naturalnego źródła energii elektrycznej. Musimy natomiast coraz lepiej zapobiegać negatywnym skutkom wyładowań elektrycznych. Pierwszy zadbał o to Benjamin Franklin w roku 1752, instalując na wieży kościoła piorunochron. Uczeni ciągle odkrywają coś nowego z zakresu elektryczności i dają tym podstawy do konstruowania coraz to lepszych urządzeń. Świadectwem tego jest bardzo szybki rozwój elektroniki, komputerów, różne­go sprzętu elektronicznego i elektrycznego. Na pewno chcesz, żeby urządzenia, z którymi stykasz się na co dzień, nie były Ci obce, nieprzyjazne, a nawet czasem niebezpieczne. Musisz wiedzieć, że ta pożyteczna elektryczność, która jest w domu, w każdym gniazdku elektrycznym, dostępna dla każdego, może człowieka porazić. Doprowadzona do urządzenia duża energia pomaga Ci pracować, uwalnia od fizycznego wysiłku. Ale czasem wymyka się spod Twojej kontroli, zwłaszcza wtedy, kiedy popełnisz błąd w obsłudze sprzętu elektrycznego. Tylko wiedza i umiejętności praktyczne z zakresu elektrotechniki mogą Cię ustrzec przed wypadkiem. Wiedzę tę będziesz czerpał z różnych źródeł. Na lekcjach fizyki poznasz fizyczne podstawy elektrotechniki i elektroniki, a na lekcjach techniki zetkniesz się z różnymi sytuacjami, w których zjawiska te będą miały zastosowanie praktyczne. Na zajęciach z techniki będziesz poznawał elektrotechnikę począwszy od przewodników i izolatorów, potem dowiesz się, jak się wytwarza energię elektryczną. Poznasz sposoby korzystania z tej energii. Zadania praktyczne będą dotyczyły obsługi urządzeń, montażu bardzo prostych przedmiotów technicznych i projektowania elementarnych układów lub zmian w układach. Pomiary elektryczne będą związane głównie z zadaniami praktycznymi, a zagadnienia bhp, ekonomii i ekologii będą powiązane z różnymi tematami zajęć. PRZEWODNIKI ELEKTRYCZNOŚCI I IZOLATORY W elektrotechnice stosuje się wiele różnych materiałów. Ogólnie można je podzielić na trzy grupy: przewodzące prąd elektryczny (przewodniki), nie przewodzące prądu elektrycznego (izolatory), półprzewodniki. Do materiałów przewodzących prąd elektryczny należą metale, np. srebro, miedź, aluminium, mosiądz, stal i stopy oporowe. Do materiałów nie przewodzących prądu elektrycznego należą np. ceramika, jedwab, papier, oleje, powietrze. Sądzę, że podasz jeszcze więcej przykładów tych materiałów. Może też wyróżnisz z nich takie materiały, które przewodzą prąd elektryczny bardzo dobrze i takie, które przewodzą gorzej, a także bardzo dobre izolatory Przewodniki elektryczności Z materiałów przewodzących prąd elektryczny na pewno wyróżniłeś miedź i jej stopy, gdyż ze względu na swoje cenne właściwości (przede wszystkim małą oporność właściwą) należą one do materiałów najszerzej stosowanych w przemyśle elektrotechnicznym. Około połowy światowego zużycia miedzi przeznaczone jest na cele tego przemysłu. Każdy materiał przewodzący prąd elektryczny ma swoją określoną rezystancję (w fizyce stosuje się określenie: oporność elektryczna). Jednak wartość tej rezystancji rośnie w funkcji temperatury. Na przykład rezystywność (oporność właściwa) wolframu wynosi w temperaturze 20 °C - 0,055 [Omm2/m], w temperaturze 1200 °C - 0,4[Omm2/m],a w temperaturze 2400 °C - 0,85[Omm2/m]. W temperaturach bardzo niskich, bliskich zeru bezwzględnemu, nie­które ciała tracą rezystancję. Stają się nadprzewodnikami. Prowadzi się badania naukowe w zakresie nadprzewodnictwa w celu wykorzystania tego zjawiska w technice. Elektrotechników interesują nie tylko materiały o małej rezystywności. Wykorzystują oni również materiały, które mają wyższe od miedzi rezystywności, np. konstantan (Cu 55% i Ni 45%) - 0,458[Omm2/m], Konstantan i inne materiały oporowe stosowane są w różnych grzejnikach. Materiały oporowe, ze względu na różne temperatury pracy dzieli się na trzy grupy. Do pierwszej grupy należą materiały o niskiej temperaturze pracy (do 500 °C),do drugiej - o średniej (500-s-lOOO °C) i trzeciej - o wysokiej temperaturze pracy (powyżej 1000 °C). Na przykład stosowana w grzejnikach chromonikielina (Ni 80% i Cr 20%) ma temperaturę topnienia 1400 °C, a najwyższą temperaturę zastosowania 1150 °C. i gorsze izolatory. Tkaniny grzejne stosowane na poduszki i kołdry elektryczne zawierają cienki drut oporowy z konstantatu lub chromonikieliny owinięty śrubowo na nici szklanej. Pytania i zadania 1. Czy znasz metale lepiej przewodzące prąd elektryczny niż miedź? 2. Na jakie grupy możesz podzielić materiały oporowe? 3. Wymień urządzenia elektryczne, w których są zastosowane materiały oporowe. 4. Jaką moc mają urządzenia w Twoim domu, w których zastosowano grzałki elektryczne? Izolatory Znaczenie materiałów izolacyjnych w elektrotechnice jest ogromne, ponieważ mają one za zadanie przeciwdziałać przepływowi prądu elektrycznego w niepożądanym kierunku. W gospodarstwie domowym lekceważymy często izolacyjne elementy urządzeń elektrycznych i z tego powodu dochodzi do wielu wypadków, porażeń prądem elektrycznym, poparzeń i pożarów. Istnieje wiele materiałów izolacyjnych pochodzenia roślinnego, zwierzęcego i mineralnego, również z tworzyw syntetycznych. Ich klasyfikację można przeprowadzić na podstawie różnych kryteriów. Ze względu na stan skupienia oraz pochodzenie materiały te można podzielić na: gazowe, płynne i stałe. Inny sposób klasyfikacji opiera się na odporności materiałów izolacyjnych na temperaturę. Okres trwałości właściwości izolacyjnych zależy bowiem od rodzaju materiału i od temperatury pracy. Na przykład obniżenie temperatury pracy o 8 °C - w stosunku do temperatury znamionowej - dla izolacji bawełnianej, papierowej nasyconej lakierami olejowymi podwaja czas trwania izolacji; gdy podwyższymy o 8 °C temperaturę, to czas trwania izolacji skraca się o połowę. Pamiętaj o tym, że nawet tak odporne na temperaturę materiały, jak ceramika, szkło mają ograniczoną najwyższą temperaturę pracy ciągłej. Pamiętaj również o tym, że w każdym materiale nie przewodzącym prądu elektrycznego może dojść do przepływu prądu w określonych warunkach (wysoka temperatura, silne pole elektryczne, wilgoć). Każdy materiał izolacyjny posiada bowiem wolne elektrony lub jony, które w pewnych warunkach mogą przewodzić prąd. Tylko w próżni nie ma zupełnie nośników elektrycznych. Jakość izolatorów określa się na podstawie ich właściwości elektrycznych. Jedną z nich jest wytrzymałość na napięcie (przebicie). Przebicie powietrza pomiędzy elektrodami płaskimi odległymi o 1 cm wynosi ponad 30000 V (30,2-31,6 kV). Wytrzymałość na przebicie rośnie proporcjonalnie wraz z ciśnieniem atmosferycznym. Pytania i zadania 1. Wymień urządzenia elektryczne, w których zastosowano izolację z tworzyw sztucznych i materiałów pochodzenia mineralnego. 2. Które urządzenia domowe zawierają układ wysokiego napięcia? Określ w przybliżeniu wysokość napięcia. 3. Czym grozi przebicie izolacji w układzie wysokiego napięcia? 4. W jakich warunkach części izolacyjne domowych urządzeń elektrycznych mogą przewodzić prąd? Czy bezpieczne jest ko­rzystanie w łazience z suszarki do włosów? WYTWARZANIE ENERGII ELEKTRYCZNEJ Prądnice Obecnie najwięcej energii elektrycznej powstaje w uzwojeniach różnych prądnic. Dowiesz się z lekcji fizyki, że w przewodniku powstaje napięcie elektryczne wtedy, kiedy ten przewodnik znajduje się w zmiennym polu magnetycznym. Są możliwe takie sytuacje, że przewodnik porusza się w polu magnetycznym, np. trwałego magnesu, lub odwrotnie - trwały magnes porusza się i wtedy pole magnetyczne zmienia się wokół stojącego przewodnika. Możliwa jest też trzecia sytuacja, że ani magnes, ani przewód nie poruszają się. Dzieje się tak, gdy trwały magnes zastąpimy elektromagnesem i jego uzwojenie jest zasilane zmieniającym się prądem (zmienia się kierunek lub wartość). Wtedy między biegunami elektromagnesu powstanie zmienne pole magnetyczne, które indukuje napięcie elektryczne w nieruchomym przewodzie znajdującym się w tym polu. Według takiej zasady działają transformatory: podwyższają lub obniżają napięcie przemienne. Według pierwszej lub drugiej zasady działają prądnice, i ta mała w Twoim rowerze, i ta wielka w elektrowni. Wiesz na pewno, że każdy samochód musi mieć swoją prądnicę. We współczesnych samochodach prądnice prądu przemiennego zwane są alternatorami. W alternatorach prąd jest wytwarzany w uzwojeniach stojana, tj. w elementach nieobracających się. Natomiast wirnik jest magnesem lub elektromagnesem, do którego prąd elektryczny o małym natężeniu doprowadzany jest przez pierścienie i małe węglowe szczotki. W zależności od obciążenia alternatora, wartość tego prądu jest zmieniana regulatorem elektronicznym. Jest on przymocowany do konstrukcji alternatora, w którego obudowie znajduje się też elektroniczny, diodowy prostownik. Elektroniczne elementy obu tych układów są wrażliwe na zbyt wysokie napięcie. Alternator w swej budowie jest podobny do wielkich prądnic (generatorów) w elektrowniach. Z jego uzwojeń otrzymuje się prąd trójfazowy, tak jak z generatora elektrowni. Silnik sprzężony z prądnicą nazywa się agregatem prądotwórczym, a w elektrowni turbogeneratorem. Same prądnice w czasie swojej pracy nie zanieczyszczają naturalnego środowiska, nie licząc promieniowania elektromagnetycznego, które zawsze towarzyszy przepływowi prądu przemiennego. Natomiast zanieczyszczają środowisko silniki napędzające prądnice. Najbardziej te silniki, dla których nośnikiem energii jest węgiel. Czyste, ekologiczne są elektrownie wykorzystujące energię wiatru, wody i słońca. W naszym kraju w niewielkim stopniu korzysta się z tych źródeł. Pytania i zadania 1. Rozbierz zepsutą prądnicę rowerową, żeby zobaczyć, co się w tej prądnicy obraca: magnes czy cewki. Opisz, jak jest odprowadzone napięcie z cewki prądnicy rowerowej. 2. Czy miniaturowy silnik do zabawek może wytwarzać napięcie przy obracaniu jego wirnika? Jak możesz to sprawdzić praktycznie? 3. Czy prądnica rowerowa wytwarza napięcie przemienne czy stale? Jak możesz to sprawdzić? 4. Czy prądnica prądu stałego może też pełnić funkcję silnika? Ogniwa galwaniczne W 1786 roku Luigi Galvani dokonał słynnego odkrycia, że przy jed­noczesnym dotknięciu mięśnia wypreparowanej kończyny żaby dwoma różnymi metalami połączonymi ze sobą jednym końcem - mięsień kurczy się. Od jego nazwiska wywodzą się nazwy związane z procesa­mi galwanicznymi, np. ogniwo galwaniczne. Pierwszym źródłem energii elektrycznej, które miało praktyczne zastosowania, było źródło chemiczne. Aleksander Volta zbudował w 1800 roku ogniwo galwaniczne, do którego użył kwasu siarkowego jako elektrolitu, a płytek cynkowych i miedzianych jako elektrod. Badał za pomocą tego ogniwa wpływ bodźców elektrycznych na różne narządy. Od jego nazwiska pochodzi nazwa jednostki napięcia elektry­cznego volt (V). Ogniwo, które zbudował, miało napięcie równe 1,1 V. Ogniwo Volty nie miało większego zastosowania w praktyce. Duże zastosowanie praktyczne znalazło dopiero ogniwo Leclanchego. Nazwa pochodzi od nazwiska francuskiego wynalazcy Georgesa Leclanchego, który opatentował je w 1866 roku. W ogniwie Leclanchego elektrodą dodatnią jest specjalnie spreparowany węgiel, elektrodą ujemną cynk, elektrolitem zaś jest roztwór chlorku amonu (salmiaku). Jest to najprostszy, a zarazem najstarszy rodzaj ogniwa stosowany do dziś. Współczesną jego konstrukcję przedstawia rysunek 10. W ogni­wie tym zachodzą procesy chemiczne między cynkiem, chlorkiem amonu i dwutlenkiem manganu, powodując powstanie siły elektromotorycznej (SEM) o wartości 1,5 V. Cechą charakterystyczną ogniwa jest jego pojemność elektryczna mierzona w amperogodzinach. Pojemnością elektryczną ogniwa nazywamy ilość energii elektrycznej, którą może wytworzyć ogniwo na drodze przemian chemicznych aż do chwili jego wyczerpania. Kolejnym parametrem ogniwa jest jego rezystancja wewnętrzna wyrażona w omach. Ogniwo Leclanchego należy do grupy ogniw nieodnawialnych, tzn. że nie można go naładować prądem, tak jak akumulatora. Próba ładowa­nia ogniwa jest niebezpieczna, bowiem grozi wybuchem gazów. Do ogniw nieodnawialnych należą alkaliczne ogniwa manganowe po­wszechnie stosowane jako popularne ogniwa o długim czasie życia (ryc. 11). SEM tego ogniwa wynosi 1,5 V, jego czas życia i pojemność są kilkakrotnie większe niż ogniwa Leclanchego. Inne ogniwa nieodnawialne to: * tlenkowo-srebrowe - stabilne SEM o wartości 1,5 V, drogie; stoso­wane w zegarkach i aparatach słuchowych, * litowe - SEM od 3,8 do 3,0 V, mające bardzo dobry stosunek magazynowanej energii do rozmiarów, długi czas magazynowania (90% pojemności po 5 latach); stosowane jako baterie podtrzymujące (back up batteries) w pamięciach komputerowych o małym poborze mocy. Baterie Bateria jest zbudowana z jednakowych ogniw połączonych szeregowo w celu uzyskania większego napięcia. Na przykład płaska bateria do latarki jest złożona z trzech połączonych szeregowo ogniw Leclanchego. Jej napięcie wynosi 3 x 1,5 V = 4,5 V, a pobór prądu nie powinien przekraczać 0,5 A. Napięcie na zaciskach baterii równa się sumie napięć ogniw. Gdy czerpany prąd jest większy od znamionowego, może powstać gwałtowny spadek napięcia na zaciskach baterii. Szeregowo można łączyć zarówno odnawialne, jak i nieodnawialne źródła energii elektrycznej. Na przykład w akumulatorze samochodowym (odnawialny) jest połączonych szeregowo sześć ogniw kwasowo-ołowiowych, co daje na zaciskach akumulatora 6x2V= 12 V. Rezystancje wewnętrzne ogniw połączonych szeregowo też sumują się tak, jak ich napięcia. Czasami łączy się ogniwa równolegle w celu zwiększenia wydajności prądowej i pojemności bez zwiększania napięcia. Rezystancja dwóch jednakowych ogniw połączonych równolegle równa jest połowie rezystancji jednego ogniwa. Pytania i zadania 1. Opisz budowę wybranego ogniwa galwanicznego. 2. Dlaczego ogniwa nieodnawialne nie mogą być ładowane prądem? 3. Do jakich urządzeń stosujesz baterie? Podaj parametry tych baterii. 4. Od czego zależy pojemność elektryczna baterii, a od czego napięcie? 5. Jak można wykonać baterię 12-woltową z pojedynczych ogniw? 6. W naszym kraju nie zbiera się zużytych baterii w celu ich wykorzystania jako surowca wtórnego. Jakie rozwiązanie zaproponowałbyś, aby zapobiec zatruwaniu środowiska przez zużyte baterie?

Zaawansowany materiał termoizolacyjny - efektywność i wszechstronność Materiał termoizolacyjny, dostępny na rynku w różnych formach, posiada bardzo dobrą izolacyjność termiczną, co sprawia, że jest najczęściej stosowany do izolacji termicznej w urządzeniach grzewczych. Materiał izolacyjny działa skutecznie w różnych warunkach.

Церезин - drążek skrętny mieszanina atomów cząstek węgla, które są syntetyzowane w wyniku obróbki wosku (wosku). W połowie 20-go wieku wydobywano z парафинистых osadów, które gromadziły się na ropy naftowej rurach przy wydobyciu i transporcie. Syntetyzuje paliwo płynne, składające się z prostych алканов, usuwają kamień церезин. Co to jest, mówi nasz topnienia twardego wosku waha się w granicach 65-88 stopni. W składzie церезина nie ma lotnych składników, jest on nierozpuszczalny w alkoholu i wodzie. Wrze w temperaturze 400 stopni, a zaświeca się przy 260. Główną zaletą tej mieszanki przed parafiną jest wyższy współczynnik lepkości i zagęszczania olejów. Aby poprawić właściwości wosku, do niego dodają церезин. Ostatni ustępuje парафину w odporności na - instrukcja obsługiWięc przyjrzyjmy się bliżej, z czym mamy do czynienia. Istnieje wiele odmian mieszanki pod nazwą церезин. Co to jest? O tym opowiemy w artykule. Dane mieszaniny są numerowane, na podstawie temperatury kroplenia (65, 70, 75, 80, 80э). Są one szeroko stosowane w produkcji ogromnej liczby produktów:Spożywczego (wysoki) церезин stosowane w kosmetycznych rozwoju. Dzięki jego wpływom, kremy nabyć odpowiednią konsystencję i, odpowiednio, łatwiej wchłaniają lipidowe dodać. Bez tej substancji nie obywają się w projektowaniu tusze do rzęs, szminki, farby, papieru i laku w poligrafii produkuje się z przemyśle ta mieszanka węglowodanów jest używany jako środek przeciw korozji samochodowego obudowy i jako specyficzne natrysku części technologii na temat "Dlaczego bije prądem człowiek?"Już dawno prąd weszło w życie człowieka i staje się niezastąpionym pomocnikiem. Ja teraz tak znane, że wielu po prostu nie zauważają. A przecież na można przypisać do jednej z naturalnych elementów, które w postaci zamków często pokazuje ...Jak pozbyć się złych nawyków i zacząć nowe życieNawyki stanowią integralną część życia człowieka, czyniąc go indywidualnie. Jednak nie wszystkie z nich można uznać za przydatne, a wręcz przeciwnie, każdy z nas ma pewną liczbę tych nawyków, od których chcielibyśmy się pozbyć. Ale, niestety, jesteśm...W medycynie церезин staje się podstawą leczniczych maści, medyczne wazeliny i Szeroko stosowany jako materiał izolacyjny w elektrotechnice, tak jak jest w stanie zatrzymać działanie alkaliów i nadaje się jako substancja, pokrycie parafina z церезином, dostają stałe церезинаIstnieją dwa rodzaje: syntetyczny i ropy naftowej. Ostatni znajdują się w wapieniu i piasku, a oznaczenie jest określana przez dodanie do cyfry litery "N" (65Н, 70Н, 80Н). Naftowe церезины wydobywa się podczas обезмасливания петролатума (kosmetycznego wazeliny). Sztuczne церезины (100, 200) produkowane są pod zamówienie w warunkach laboratoryjnych. Taka wosk posiada wysoki stopień плавкости, ma w strukturze małe granulki biały. Syntetyczny wosk stosowany w produkcji diod termoregulacji. Podobnie, sztuczny materiał nadaje się jako środek zagęszczający w przemyśle церезин również podzielone w zależności od temperatury kroplenia (65, 70, 75, 80, 85 itp.). W osobnej kategorii należą stosowany w fabrykach e-produktów церезин 85э. Wszystkie te odmiany mają dużą popularność w 65, będąc produktem oczyszczania ropy naftowej wosku, mieszanek озокеритов, jest niezastąpiony w produkcji materiałów do izolacji, a także parafinowych smarów. Zaletą mieszanki ciężkich węglowodanów 67 marki staje się dobre predyspozycje do ochrony materiału od коррозийного церезин - co to jest?Церезин 75 minucie marki podobny zewnętrznie z woskiem, ale paleta kolorów waha się od białego do ciemno-brązowej. Dobrze sprawdza się jako materiał o wysokim współczynniku izolacji, jest niezastąpiony jako powłoka antykorozyjna i impregnacja opakowania produktów. Odmiany церезина, który charakteryzuje się dużym stopniem czystości, bez ryzyka można wykorzystać w medycynie, kosmetologii i сыроварении. Odmiany o wyższej numeracji (80, 80Н, 90) mają podobne zastosowanie, ale ich struktura, z pewnością lepiej, i w związku z tym, takie odmiany droższe niż odpowiedniki substancji zwanej церезин (co to jest - już ustaliliśmy) mniejszego ostrożności podczas pracy z substancjąMimo, że skład церезина nie zawiera lotnych składników, które mogą spowodować ogromne szkody dla zdrowia, trzeba się martwić o środkach ochrony płuc i korzystania z tej mieszaniny ciężkich węglowodanów pomieszczenie należy wyposażyć w system wentylacji żadnym wypadku nie należy dopuścić do kontaktu substancji z ogniem - to jest obarczona пожароопасной sytuacją. W przypadku wystąpienia płomienia stosuje się wszelkie środki walki z parafina w medycynieЦерезин (lekarstwo) - biała i gęsta substancja, bezwonna i szczególnego smaku. W kontakcie z nim pozostawia tłustych śladów. Parafina szybko rozkładany w benzynie i olejki eteryczne, ale nierozpuszczalny w alkoholu i środowisku wodnym. Topi się w temperaturze od 50 do 58 stopni. Jako samodzielna kuracja, posiadająca dobrą pojemność cieplną, nadaje się do terapii termicznej przeciwko nerwobóle i nerwu. Dużą popularnością cieszą się okłady nasączone roztopionym twarde niewątpliwym zaletom, церезин,instrukcja obsługi którego nie ogranicza się tylko sferą przemysłu, używany jest osobą powszechnie - od elektroniki i rafinacji ropy naftowej do medycyny i kosmetologii.

. 245 73 220 257 666 361 40 566

materiał izolacyjny stosowany w elektrotechnice