Miałaś wtedy osiemnaście lat, gdy do miasta przybył on, miał na sobie więcej łat, niż ze sobą forsy wziął. Mówił ci, że zwiedził cały świat, prawda, nie był z twoich stron, co mu dałaś, wypił więc i zjadł, potem cię za żonę mała, jak to jest: tyle serca, taki gest, widzisz, mała, jak to jest: tyle serca, taki to on zawsze był — trzy koszule w jeden dzień, ty prasujesz, a on śpi lub do rana bawi się. Gdy o świcie do domu wracał znów, choć pijany albo zły, ty się cieszysz, że jest cały, zdrów i że przy nim jesteś mała, jak to jest: tyle serca, taki gest, widzisz, mała, jak to jest: tyle serca, taki więzienia potem trafił on, choć nie na śmierć wtedy bił, ty płakałaś, jak był sąd, że się trzeba żegnać z nim. Przychodziłaś do więzienia bram, co dzień paczka albo list, ktoś się nawet z tobą żenić chciał, nie odpowiedziałaś mała, jak to jest: tyle serca, taki gest, widzisz, mała, jak to jest: tyle serca, taki siedem twardych lat, gdy z więzienia wyszedł on, znów mu szczęście chciałaś dać, ale on już inną wziął. Wypłakałaś całe oczy twe — popatrz, ile ty masz lat — a on jeszcze hula, bawi się, a on jeszcze młody mała, jak to jest: tyle serca, taki gest, widzisz, mała, jak to jest: tyle serca, taki gest.